เพจเฟซบุ๊ก ชินวัฒน์ ตั้งสุทธิจิต ได้โพสต์ภาพ พร้อมร่ายกลอนว่า...
รอยจำหวล
ก็นานเนิ่นร้างไกลแล้วใจเอ๋ย
อย่าลับเลยลาล่วงดับดวงหาย
ย้อนรอยจำความหลังยังพรั่งพราย
ดาวเหนือยังเริงรายในสายเดิม
เหมือนเปลี่ยนผันวันวารไม่นานหรอก
ใจยังบอกวันเวลาควรค่าเสริม
เส้นขนานไม่โคจรย้อนปิดเทอม
มาแทนเพิ่มความชแรแก่ชรา
ความทรงจำปลุกใจแทนไออุ่น
รออรุณเริงแรงแสงอุษา
หมุนเวียนเปลี่ยนไปในชีวา
เก็บคุณค่าฝากไว้ในกมล
คิดถึงดอกทองกวาวคราวเดือนเพ็ญ
ลมหนาวแผ่วเยียบเย็นทุกเส้นขน
กลอนลำนำสำนึกรู้สึกตน
วลีคนเจ็บจำเกินคร่ำครวญ
นับตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้
จนขวบปีจะผ่านไปนับไม่ถ้วน
น้ำไม่เปลี่ยนกระแสหลากแปรปรวน
ลมจักหวนกลับทิ้งคว้างร้างนิวรณ์
ทำได้เพียงรอยคิดสะกิดแผล
เจ็บก็แค่ฝั่งอยู่ยากรู้ถอน
ฤๅจักสิ้นกัปกัสป์พุทธันดร
หลงห้วงตอนคำนึง...คิดถึงเธอ
มหา สุรารินทร์
ใกล้เที่ยงคืนของวันที่20เมษายน2567
เนินเขาห้องพักลานกิจกรรมวัดพุทธเดชมงคลมัตสึโมโต้
ขอบคุณข้อมูล :เฟซบู๊ก ชินวัฒน์ ตั้งสุทธิจิต
