ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น

หลิงยวี่หาน เป็นพยาบาลในปักกิ่งเหมือนกับแม่ของเธอ ในช่วงที่เกิดโรคระบาด เธอสมัครเป็นอาสาไปที่เมืองอู่ฮั่นทันที โดยเธอรับผิดชอบการป้องกันและควบคุมการแพร่ระบาดของโรคที่อู่ฮั่น พ่อแม่ของเธอเข้าใจและสนับสนันเธอเต็ม มันทำให้เธอรู้สึกสบายใจ เนื่องจากแม่ของเธอเป็นนางพยาบาล เธอมักตามแม่ไปโรงพยาบาลบ่อยๆ จนเธอได้สัมผัสถึงความยิ่งใหญ่ของบุคลากรทางการแพทย์ตั้งแต่เด็ก เมื่อโตขึ้นจึงมุ่งมั่นที่จะเป็นส่วนหนึ่งของระบบการแพทย์ "แม่ฉันเป็นนางพยาบาล ฉันเองก็เป็นพยาบาล มันเป็นการถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่น" เธอกล่าว