ธชย ประทุมวรรณ หรือ เก่ง ธชย โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊กแสงดงความอาลัยน.ส.บุตรศรันย์ ทองชิว หรือ "น้ำตาล เดอะสตาร์" ระบุข้อความว่า...มาส่งนางฟ้ากลับสวรรค์
สมัยเรียน ใครๆก็ต้องรู้จัก ”แก๊งนางฟ้า” ไม่รู้ว่านางตั้งชื่อกันเอง หรือทุกคนขนานนามให้ อันนี้ไม่แน่ใจ แก๊งเขาจะมีกัน 3-4 คน โดยประมาณ แต่สวยทุกคน เดินมาคือผู้ชายผู้หญิงทั้งคณะต้องหันไปมอง ชั้น G นี่กลายเป็นทุ่งลาเวนเดอร์เวลาพวกนางเดินมา แต่ใครจะไปรู้ว่าวันนี้ หนึ่งในแก๊งนางฟ้า จะจากเราไปเร็วเหลือเกิน กลับสวรรค์ไปเป็นนางฟ้า กลับไปเร็วจนตั้งตัวไม่ทัน และยังไม่บอกลากันสักคำเลย
น้ำตาล มีรอยยิ้มที่สวยที่สุด และไม่เคยมีใครยิ้มสวยเท่านี้ พูดแบบไม่อวยน้อง นี่คือยิ้มที่โคตรสวยที่สุดที่เคยเจอในชีวิต และยังคงเป็นแบบนั้นเสมอ ตั้งแต่สมัยเจอน้องยังใส่กระโปรงนักเรียน ยาวมาจนแยกย้ายกันทำงาน กล้ายืนยันจากใจเลยยิ้มสวยมาก
เห็นความสำเร็จของน้องคนนี้ ตั้งแต่เรียน น้องก็เป็นดาวที่ทุกคนมองและชื่นชม หลังจากนั้นน้องก็มีโอกาสได้เข้าเป็นหนึ่งใน the Star จนกลายเป็นนางเอก ตามสเตปที่ทุกคนได้เห็นต่างๆนาๆ เราเห็นความสำเร็จของน้องก็ยินดีและชื่นชมอยู่ไกลๆ
น้องเป็นคนเก่ง ตั้งใจทำงาน ขยัน และสมถะคือน้องไม่เคยทำตัวหวือหวา ไม่เคยเกเร ไม่เคยหยิ่ง คือน้องเป็นเด็กดีมาก หลังๆ พอเก่งเริ่มเข้าวงการ งานก็ยุ่งๆ ตาลก็เป็นคนติดต่องานของพ่อ(พ่อน้ำตาลเป็นผู้กำกับหนัง) มาทางเรา ดิวทุกอย่าง คือน้องเก่งและเป็นเด็กน่ารักกตัญญูมากกกกก นี่ยังไปเปิดข้อความล่าสุดที่คุยกับน้อง ก็เป็นข้อความที่น้องประสานงานต่างๆให้พ่อ เชื่อว่าพ่อภูมิใจในลูกคนนี้มากๆเลย
หลังๆสนิทกับพ่อน้ำตาลมาก สนิทกว่าสนิทกับน้ำตาลอีก 55555 อาจเพราะทำงานกับพ่อเยอะ และคุยกันภาษาเดียวกัน ล่าสุดได้เจอน้องตอนไปถ่าย “ส้วมซ่อนผี” จำได้เลยว่าวันนั้นน้องสวยเหมือนเดิม นั่งที่โต๊ะทำงาน แล้วบอกว่า “พี่เก่ง สบายดีไหม ตาลก็เรื่อยๆเลย ส้วมอยู่ตรงโน้นนะพี่ ยังไม่เสร็จแต่กำลังจะเสร็จแล้ว” เราก็ทักทายเล็กน้อย แล้วก็เดินไปดูส่วมที่ต้องใช้ในหนัง แล้วก็รีบเดินทางต่อไปอีกที่ เพราะคิดว่าเดี๋ยวก็คงได้เจอกันอีก ใครจะไปรู้ว่านั่นจะเป็นการพบกันครั้งสุดท้าย
สาบานเลย ตอนนั้นคิดในหัวว่า “น้ำตาลยังสวยเหมือนเดิมเลย แล้วมานั่งทำอะไรตรงนี้วะ ที่ๆน้องควรอยู่คือเวที หรือในหนัง หรือที่ไหนสักที่ ที่ให้คนชื่นชมรอยยิ้มนี้ เสียดาย แต่เข้าใจน้อง เพราะรู้ว่าน้องเป็นที่อิ่มกับความสุขในแบบที่เขาเลือก และมันเป็นตัวตนของน้องจริงๆ” เมื่อวานมีโอกาสไปร่วมงานศพน้อง นั่งคุยกับพ่อน้องนานมากกกก เราก็คุยกันเรื่องนี้ แต่ทุกอย่างมันก็ผ่านไปเร็วและกะทันหันจริงๆ
สุดท้าย ขอให้นางฟ้าของพี่หลับสบาย กลับไปอยู่บนสวรรค์ รอยของตาลยังสวยที่สุดในใจพี่เสมอ บางครั้งก็รู้สึกมีคำถามนะว่าทำไมสวรรค์เห็นแก่ตัว ใจร้ายจัง ทำไมต้องเอารอยยิ้มนี้จากไปเชยชมคนเดียว? เหลือไว้แต่ความทรงจำ แต่อย่างน้อยก็เชื่อว่า ยิ้มของน้ำตาลเมื่อเรานึกถึงทุกครั้ง ก็ยังทำให้โลกนี้ยังสดใสได้เสมอ ตลอดมาและตลอดไป
ปล. พูดแบบไม่อวยน้อง เชื่อไหม บนสวรรค์ นางต้องยิ้มสวยที่สุดกว่านางฟ้าทุกองค์แน่นอน ไม่แน่ น้องอาจจะได้เป็น “นางฟ้าแห่งรอยยิ้ม”ก็ได้?
ฝันดีนะ “นางฟ้าแห่งรอยยิ้ม”ของพี่
