เปิดตำนาน ‘ไป่เยวี่ย’ ชนพื้นเมืองแดนใต้บรรพชนชาวไท-กะได จากหนานเยวี่ยถึงลักเยวี่ย

วันที่ 12 พ.ย.67  นายชินวัฒน์ ตั้งสุทธิจิต กรรมการและรองเลขาธิการมูลนิธิสโมสรมิตรภาพวัฒนธรรมสากล โพสต์ภาพ พร้อมข้อความผ่านเฟซบุ๊กชินวัฒน์ ตั้งสุทธิจิต ระบุว่า... 

หนานเยว่ อยู่อาณาบริเวณกวางตุ้ง/กวางสี ในยุคสามก๊กตอนปลายราชวงศ์ฮั่น อยู่ในแดน ง่อก๊ก ของ ซุนกวน จัดอยู่ในกลุ่มไป่เยวี่ย พวกเยวี่ย มีมากมายหลายกลุ่ม จีนเรียกรวม ๆ กันว่า ไป่เยวี่ย (เยวี่ยร้อยจำพวก)และมีชื่อเรียกแยกย่อยลงไป เช่น พวกเยวี่ยในกวางตุ้งจีนเรียกว่า “หนานเยวี่ย” 南 越 พวกเยวี่ยในกวางสีจีนเรียกว่า “ลั่วเยวี่ย” หรือ “ลักเยวี่ย” 骆 越 (คำว่า 骆 บางท่านเชื่อว่าตรงกับคำว่า “นก”) ไป่เยวี่ยเป็นกลุ่มใหญ่มาก หนึ่งในกลุ่มนี้คือบรรพชนของกลุ่มชนชาติที่ใช้ภาษาตระกูลไท-กะได (นักวิชาการจีนเรียกว่าตระกูลภาษา ต้ง-ไถ) ชื่อกลุ่ม “ไป่เยวี่ย” หมายถึงกลุ่มวัฒนธรรม ไม่ใช่ชื่อชนชาติมาถึงยุคราชวงศ์ฮั่น (200 BC – ค.ศ 100) จีนไม่เรียกชื่อ เยวี่ย แล้ว หันไปนิยมเรียกชนพื้นเมืองทางภาคใต้ว่า Lak 骆 พอถึงยุคราชวงศ์เว่ย (ก๊กของโจผี) ยุคราชวงศ์จิ้น (ก๊กของสุมาเอี๋ยน) คือในช่วงหลังคริสต์ศตวรรษที่ 3 เป็นต้นมา จีนก็เปลี่ยนความนิยมอีกช่วงนี้นิยมเรียกว่า LAU 僚อักษรตัวนี้ คนทั่วไปมักอ่านว่า “เหลียว” 僚 แต่จริง ๆ แล้วโบราณเขาอ่าน “เหล่า” ทั้งคำว่า 骆 และ 僚 เป็นการถอดเสียงจากภาษาชนพื้นเมือง