ปกิณกภาพ ประวัติโรงราชรถ จากหลักฐานหนังสือ “เรื่องกรุงเก่า” กล่าวว่า มีโรงใส่พระมหาพิชัยราชรถ อยู่ริมกำแพงคั่นท้องสนามหน้าพระที่นั่งจักรวรรดิไพชยนต์ ภายนอกประตูพระราชวัง ชั้นกลาง โรง 1 ซึ่งได้สูญไปกับเพลิงในสงครามครั้งเสียกรุง เมื่อ พ.ศ. 2310 ถึงสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช (รัชกาลที่ 1) โปรดให้สร้างพระมหาพิชัยราชรถ ใช้เป็นราชูปโภค สืบต่อมาจากหมายรับสั่งรัชกาลที่ 3 ปี 2386 กล่าวว่า มีโรงรถเก่าอยู่ริมตึกดิน ทางทิศตะวันตกของพระบรมมหาราชวัง และโปรดให้เกณฑ์เลกมาชักลากพระมหาพิชัยราชรถไปไว้ที่โรงรถทำใหม่ ซึ่งอยู่แห่งใดไม่เป็นที่ปรากฏ ในสมัยรัชกาลที่ 5 โปรดให้ย้ายโรง พระมหาพิชัยราชรถมาไว้ที่พระราชวังบวรสถานมงคล หรือวังหน้า ตั้งเป็นโรงเก็บราชรถสำคัญ 2 โรง ให้อยู่ในความดูแลของกรมพระตำรวจ ถึงสมัยรัชกาลที่ 7 โปรดเกล้าฯ พระราชทานวังหน้า ให้เป็นที่ตั้งพิพิธภัณฑสถานสำหรับพระนคร (ปัจจุบันคือ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พระนคร) อยู่ในความดูแลราชบัณฑิตยสภา สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ให้สร้างโรงราชรถขึ้นใหม่ ลักษณะโรงหลังคาทรงจั่ว 2 หลัง เชื่อมต่อกัน ภายในเปิดโล่งถึงกันตลอด แล้วเสร็จปี 2472 ล่วงมาปี 2536 กรมศิลปาทำการบูรณะโรงราชรถ แล้วใช้เป็นที่เก็บรักษาและจัดแสดงราชรถสำคัญของแผ่นดิน พระมหาพิชัยราชรถ เวชยันตราชรถ ราชรถน้อย ฯลฯ รวมทั้งเครื่องประกอบในการพระราชพิธีพระบรมศพและพระศพ (องค์ความรู้ฉบับย่อ โรงราชรถ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พระนคร)