นักล่าแสงแรก : ธรรมรุจา ธรรมสโรช

นายชินวัฒน์ ตั้งสุทธิจิต กรรมการและรองเลขาธิการมูลนิธิสโมสรมิตรภาพวัฒนธรรมสากล  แนะนำหนังสือ "นักล่าแสงแรก" ผลงานของ ธรรมรุจา ธรรมสโรช  ผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัวว่า หนังสือรวมบทกวีเล่มเล็กๆ พอเหมาะมือส่งมาถึงผาสำนึกตนก่อนวันครูที่ผ่านมาระหว่างต้องเดินทางกลับสุรินทร์ ได้พกพาเป็นเพื่อนร่วมทางเสมือนไปเดินทางไปด้วยกันกับถ้อยวลีที่เคลื่อนไหวรังรอรับโลกทุกยามเช้าที่กวีบอกถ้อยรินคำไปพร้อมกับคำง่ายๆ ส่งสัมผัสใจบนความซับซ้อนของชีวิต ค่อยๆละเมียดอ่านอย่างเพลินใจในมิติต่างวาระที่ถูกถ่ายทอดผ่านความรู้สึกนึกคิดมาเป็นคำมีน้ำเสียงและวรรคตอนในห้วงจังหวะบางคราก็เหมือนเสียงกระซิบในสายลมที่ได้สูดกลิ่นป่าได้ฟังเสียงทิวไผ่ลู่ลมนั่นแหละคือเวลาและชีวิตราวกับจะโอบกอดรอยจำที่ผันผ่านรอขอบฟ้าไก่ขันวันใหม่ ดุ่มเดินไปตามอักษรารินทั่วสาระทิศโอบกอดอย่างอบอุ่น

ชอบปรายตานั่งชมแสงสุดท้ายของวันจะเป็นริมแม่น้ำหรือชายทะลก็งดงามแม้ว่าวันวานจะไม่ย้อนคืนกลับมีแต่ไปข้างหน้าที่ทุกแสงทั้งเช้าสาบ่ายค่ำจะไม่เหมือนกันในทุกวัน อยากไปนั่งสัมผัสเห็นแสงเหนือหรือ ออโรร่า (Aurora) เป็นปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ ที่มีแสงเรืองบนท้องฟ้าในเวลากลางคืน โดยมักจะขึ้นในบริเวณแถบขั้วโลก โดยบางครั้งจะเรียกว่า แสงเหนือ หรือ แสงใต้ ขึ้นอยู่กับแหล่งกำเนิดปรากฏการออโรราเป็นตัวอย่างปรากฏการณ์ทางฟิสิกส์ที่น่าทึงที่สุดที่เกิดขึ้นในอวกาศที่ใกล้พื้นโลก มันอาจปรากฏจากสิ่งจางๆ เป็นวงนิ่ง แล้วระเบิดออกมาเป็นสีต่างๆ พุ่งกระจายภายในเวลาไม่กี่วินาที บางครั้งจะปรากฏเหมือนมันจะแตะกับพื้น หรือในเวลาอื่นอาจเห็นมันพุ่งสูงขึ้นสู่ท้องฟ้า พูดถึงเรื่องราวเล่านี้มักนึกบทกลอนของ พนม นันทพฤกษ์ บทชื่อว่า"ที่เธอถาม"แล้วต่อยอดมาเป็นเพลง"ตรงเส้นขอบฟ้า"ของน้าหมู-พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ

จำภาพที่เคยไปนั่งดูแสงตะวันบ่ายคล้อยบนยอดพูสีหลวงพระบางลับลาแม่น้ำโขง, อาทิตย์อัศดงบนยอดเขามัณทะเลย์,แสงแห่งวันลับพ้นยอดมะพร้าวต้นตาลที่นครวัด,พยับแดดหลบฟ้าสองฝั่งแม่น้ำทูโบนปล่อยแสงไฟโคมเหลืองไสวแทบทั้งเมืองฮอยอันที่มาแทนที่,เสียงกระซิบจากเกลียวคลื่นครวญลับลาสุริยลสนธยาที่บาหลี หวนนึกถึงแสงอาทิตย์ลับฟ้าแสงไฟโคมต่างแทนที่สองฟากฝั่งเมืองโบราณเฟิ่งหวง หมอกจางๆแดดส่องจวบเย็นอาทิตย์อุทัยมืดที่ยอดเขาฟูจิ รวมไปถึงอาทิตย์อัศดงเหลือเพียงเปลวไฟฟ้าบนยอดหอคอยจูเช่ริมแม่น้ำแต-ดองเปียงยาง ภาพจำของการเดินทาง

อ่านแล้วจะอิ่มอุ่นของถ้อยคำหลากรสผ่านรสคำเล่ายามอาทิตย์ลับลาดาราพราวโสมคืนรอเคลื่อนเช้าแสงใหม่กำลังเข้ามาลำนำแห่งรัตติกาลจวบอรุโณทัยโดยมี'ถ้อยคำ' เป็น 'อาวุธ' และเป็น 'เครื่องมือสำคัญ' ในการแสดงความคิด ทรรศนะ กระทั่งความรู้สึกดีใจด้วยกับผลงานเล่มที่2ที่บ่มเวลาจากเล่มแรกทิ้งช่วงถึง8ปีมาให้ยลตาอ่านได้ในเล่มนี้ "นักล่าแสงแรก" ขอให้โชคดีในเส้นทางกวีมิตรน้ำหมึก

หวังว่าจะมีโอกาสยิ้มเย้ยยุทธจักร ยกจอกย้อมใจให้ไมตรีไม่เฉไฉจวบสิ้นแสงตะวัน ผุดพลันแสงจันทราดั่งนที ที่ไหลมาแล้วก็ไหลไป

ขอบคุณ เฟซบุ๊ก ชินวัฒน์ ตั้งสุทธิจิต