ดนตรี / ทิวา สาระจูฑะ
วันที่ 16 ตุลาคม 2024 พบร่างของชายคนหนึ่งตกลงมาจากระเบียงห้องพักชั้น 3 ของโรงแรมแห่งหนึ่งในกรุงบัวโนส ไอเรส ประเทศอาร์เจนตินา และเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ
ก่อนหน้าเหตุการณ์ มีพนักงานโรงแรมโทรศัพท์แจ้งเจ้าหน้าที่ตำรวจให้ส่งคนไปด่วน เพราะแขกผู้เข้าพักในโรงแรมคนหนึ่งมีอาการมึนเมาด้วยยาเสพติดและแอลกอฮอล์อยู่ตรงระเบียงห้องพักชั้น 3 เกรงว่าเขาจะทำลายชีวิตตัวเอง
เมื่อเจ้าหน้าที่ไปถึงในเวลา 7 นาที ร่างชายผู้นั้นก็ตกลงมาบนลานของโรงแรม เสียชีวิตในที่เกิดเหตุ มีเลือดไหลทั้งภายในและภายนอก พบบาดแผลบนร่างทั้งหมด 25 แห่ง รวมถึงกะโหลกศีรษะ
ความตายที่โรงแรมครั้งนี้กลายเป็นข่าวใหญ่ไปทั่วโลก เพราะผู้เสียชีวิตคือ เลียม เพย์น หนึ่งในอดีตสมาชิก วัน ไดเร็คชัน วงบอยแบนด์ที่ประสบความสำเร็จสูงสุดในโลก
ในการสืบสวนเบื้องต้น พบสารเสพติด อุปกรณ์ในการเสพ และวัตถุหลายอย่างแตกหัก ภายในห้องพักของเขา และการชันสูตรศพหลังจากนั้น พบสารเสพติดหลายชนิดในร่างกายของ เพย์น รวมถึง ‘พิงค์ โคเคน’ ยาเสพติดร้ายแรงที่ผสมตัวยาหลายชนิด อย่าง เมทแอม เฟตามีน, เคตามีน, เอ็มดีเอ็มเอ ฯลฯ
เลียม เพย์น, ไนออลล์ ฮอแรน, เซย์น มาลิค, แฮร์รี สไตล์ส และหลุยส์ ทอมลินสัน เป็นเด็กวัยรุ่นอังกฤษที่เข้าประกวดร้องเพลงในรายการ ดิ เอ็กซ์ แฟ็คเตอร์ ทั้งหมดไม่ผ่านเข้ารอบลึก แต่ด้วยการแนะนำของ นิโคล เฌอร์ซิงเกอร์ กรรมการคนหนึ่ง ให้พวกเขารวมตัวกันตั้งวงขึ้นมาเพื่อเข้าประกวดใหม่
แม้ วัน ไดเร็คชัน จะไม่ชนะเลิศ แต่พวกเขาก็ได้รับความนิยมอย่างมากในอังกฤษ ต่อมาก็ถูกจับเซ็นสัญญาออกอัลบั้มกับสังกัด ไซโค และ โคลัมเบีย ระหว่างปี 2011-2015 พวกเขาออกอัลบั้ม 5 ชุด ประสบความสำเร็จท่วมท้นไปทั่วโลก สร้างสถิติมากมายนับไม่ถ้วน
ในปี 2014 หลังจากออกอัลบั้ม Four เซย์น มาลิค ก็แยกตัวออกไปเป็นศิลปินเดี่ยว และหลังจากออกอัลบั้ม Made in the A.M. ในปี 2015 พร้อมออกทัวร์ ระหว่างการทัวร์ เพย์น แยกตัวออกไป ทำให้สมาชิกเหลือเพียง 3 คน แต่พวกเขาก็ทัวร์จนจบและตัดสินใจหยุดพักวง แยกย้ายกันไปทำผลงานเดี่ยวจนถึงปัจจุบัน
แต่การขึ้นไปสู่จุดสูงสุดก็ทำให้ศิลปินต้องปะทะกับวิถีชีวิตที่ไม่เป็นตัวของตัวเอง ท่ามกลางความสำเร็จมากมายก็สร้างความกดดันมหาศาลให้ศิลปินในทางกลับกัน ศิลปินซึ่งมักเป็นผู้ที่มีจิตใจอ่อนไหวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว โดยเฉพาะศิลปินที่โด่งดังตั้งแต่อายุน้อยๆจะมีความเปราะบางมากเป็นพิเศษ
ตัวอย่างของคนที่ตัดสินใจจบชีวิตตัวเองขณะที่อยู่ในจุดสูงของอาชีพก็มีไม่น้อย เช่น เคิร์ท โคเบน แห่งวง เนอร์วานา ใช้ยาเกินขนาดผสมกับแชมเปญ เสียชีวิตในเดือนเมษายน 1994 หรือเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันในกระแสอัลเทอร์เนทีฟ คริส คอร์เนลล์ แห่งวง ซาวน์ดการ์เดน และ ออดิโอสเลฟ ฆ่าตัวตายเดือนพฤษภาคม 2017 และถัดมาเพียง 2 เดือน เชสเตอร์ เบนนิงตัน นักร้องนำวง ลิงคิน พาร์ค ผู้มีความผูกพันและนับถือ คอร์เนลล์ อย่างมาก ก็ฆ่าตัวตายตาม
ขนาด 3 ตัวอย่างที่กล่าวมานี้เป็นศิลปินดังตอนช่วงอายุต้น 20 ยังสั่งสมความกดดันจนกลายเป็นปัญหาในจิตใจ ซึ่งมันจะหนักกว่านั้น เมื่อศิลปินที่ก้าวขึ้นมาโด่งดังจากเวทีประกวดในช่วงที่ยังมีวัยเพียง 14-16 ปี
เพย์น เคยยอมรับว่า เขาใช้เหล้าเพื่อต่อสู้กับความสำเร็จและชื่อเสียงที่ถาโถมเข้ามา เพราะในวัยของเขามันเป็นเรื่องยากที่จะตั้งรับความกดดัน
และเมื่อผสมกับผลลัพธ์ของตัวงานภายหลังการแยกทางจากเพื่อนๆ เปรียบเทียบผลงานเดี่ยวของอดีตสมาชิกแต่ละคนของ วัน ไดเร็คชัน จะพบว่า เลียม เพย์น ออกอัลบั้มได้เพียงชุดเดียวคือ LP1 ในปี 2019 และประสบความสำเร็จน้อยที่สุด เมื่อตัวอัลบั้มไม่สามารถเข้าไปติด 100 อันดับแรกบนตาราง บิลล์บอร์ด และติดเพียงอันดับ 17 ในอังกฤษ
ชื่อเสียงและความสำเร็จทะลุโลกในฐานะสมาชิก วัน ไดเร็คชัน กลายเป็นความล้มเหลวอย่างไม่น่าเชื่อในฐานะศิลปินเดี่ยว คงเป็นความกดดันรุนแรงต่อสภาพจิตใจของศิลปิน วันหนึ่งเขามีเพื่อนเป็นล้านๆคน และอีกวันไม่มีเพื่อนเหลือสักคน
ร็อบบี วิลเลียมส์ อดีตสมาชิกวงบอยแบนด์ดังอีกคนเคยผ่านประสบการณ์เจียนอยู่เจียนไปอย่างนี้มาแล้ว แต่โชคดีที่เขาเข้มแข็งพอจะผ่านมาได้ เขาบอกว่า “กระทั่งคนมีชื่อเสียงก็ต้องการความเห็นอกเห็นใจ”
บรู๊ซ สปริงสทีน นายใหญ่แห่งร็อค-แอนด์-โรลล์เคยให้สัมภาษณ์ว่า คนรุ่นเยาว์ไม่มีความเข้มแข็งภายในมากพอที่จะปกป้องตัวเองจากสิ่งต่างๆมากมายที่มากับความสำเร็จและชื่อเสียง
ความตายของ เพย์น ทำให้เกิดประเด็นขึ้นมาอีกครั้งว่า อุตสาหกรรมดนตรีจะช่วยอะไรศิลปินได้บ้าง ในเมื่อกอบโกยผลกำไรจากความสามารถและความโด่งดังของคนเหล่านี้มายาวนาน
กาย แชมเบอร์ส นักแต่งเพลงและโปรดิวเซอร์ดัง บอกว่า อุตสาหกรรมควรจะยับยั้งการทำงานกับนักแสดงอายุต่ำกว่า 18 ปี "ผมคิดว่าการเอาเด็กอายุ 16 ใส่เข้าไปในโลกของผู้ใหญ่อย่างนั้น เป็นการสร้างความเสียหายที่แท้จริง” และเขายังบอกต่ออีกว่า “แต่ผมไม่เห็นสัญญาณของความเปลี่ยนแปลงมากนัก”
ชื่อเสียงและความสำเร็จเป็นสิ่งที่ศิลปินทุกคนปรารถนา แต่ก็มีด้านมืดของมันอยู่ และ เลียม เพย์น คงไม่ใช่รายสุดท้าย