กาพย์กลอน มองสองมุม
วัฒนรักษ์ , คุณาสวรรค์
"สมมุติ"
(โคลงตั้ง)
o "สมมุติสงฆ์" บ่งชี้ ชั้นพระ
ว่ามิใช่อริยะ ยิ่งแท้
แต่ก็ใช่เลยละ ณ กิจ
ถูกผิดรู้คิดแก้ ก่อเกื้อ"สมมุติคน" ฯ
(กาพย์ต่อไม่ห่อโคลง)
o อุปมาโดย "สมมุติ" ให้มนุษย์ไม่สับสน
ใดแจ้งแห่งกมล มิต้องค้นคำบรรยาย
"จริงแท้"..คือสำนึก จิตหยั่งลึกซึ้งความหมาย
เหนือการอภิปราย รู้สึกได้ผ่านใจตน ฯ