วันที่ 18 มิ.ย. 67 ผู้สื่อข่าวรายงาน ว่า มีอดีตนักดนตรีมือกีต้าร์ของวงคันไถที่โด่งดัง เคยดีดกีต้าร์บรรเลงเพลงยอดฮิต เช่น อีเรียม, ยายแล่ม, และอีกหลายเพลง ที่ได้รับความนิยมกับกลุ่มวัยรุ่นในสมัยนั้น โดยนายสมยศ น้อยวัน อายุ 63 ปี ปัจจุบันใช้บั้นปลายชีวิต อยู่ หมู่ที่ 3 ต.ห้วยยางโทน อ.ปากท่อ จ.ราชบุรี หลังจากเคยเล่นดนตรีให้กับกับวงคันไถ ลักษณะสับเปลี่ยนกันกับนักดนตรีคนอื่น ๆ ในวง ได้ระยะหนึ่งก็ผันตัวออกมารับจ้างเล่นดนตรีตามงานบวช งานแต่งเรื่อยมา โดยมีความชำนาญเครื่องดนตรีหลายชนิด โดยเฉพาะกีตาร์ เพราะเล่นมานานนับสิบปี กระทั่งมาใช้ชีวิตอยู่ที่ อ.ปากท่อ จ.ราชบุรี และมาเป็นจิตอาสาสอนวิชาดนตรีแก่นักเรียนโรงเรียนบ้านเขาถ่าน ต.ดอนทราย อ.ปากท่อ ซึ่งโรงเรียนแห่งนี้ถือเป็นโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาอยู่ในชนบท มีครูผู้สอนน้อย ที่โรงเรียนมีเครื่องดนตรีจำพวกคีบอร์ด เมโลเดี้ยน นิ้งหน่อง หรือเบลไลล่า ซึ่งมีลักษณะการใช้ในวงโยทวาทิต ทั้งใช้ในการบรรเลงเพลงต่าง ๆ แต่ไม่มีครูที่ชำนาญทางด้านเครื่องดนตรีเหล่านี้ หลังที่ได้ทราบข่าวได้ติดต่อขอมาเป็นจิตอาสาสอนดนตรีแก่นักเรียนฟรีโดยไม่คิดค่าใช้จ่าย หวังให้เด็ก ๆ มีทักษะใช้เครื่องดนตรีประกอบเพลงไว้ในกิจกรรมของโรงเรียนได้ในอนาคต
โดย นายสมยศ น้อยวัน อดีตมือกีตาร์วงคันไถ เล่าถึงในอดีตก่อนหน้านี้เคยอยู่วงดนตรีมาแล้วหลายวงด้วยกัน แต่วงที่เล่นบ่อยและสนิทกันคือ วงคันไถยุคต้น ๆ เพลงอีเรียม ยายแล่ม มีเพื่อนชื่อโอภาส กล่อมบรรจง และอีกหลายคนจำชื่อไม่ค่อยได้ ระหว่างนั้นได้ทำงานเขียนหนังสือ และป่วยเป็นเส้นเลือดในสมองตีบ รักษาอยู่นาน พอหายป่วยลูกชายเรียนจบพอดี และย้ายมาอยู่ที่ราชบุรี แต่ลูกชายและภรรยายังคงทำงานอยู่กรุงเทพ พอมีความรู้เรื่องดนตรีอยู่บ้างจึงได้มีโอกาสมาสอนชั้น ป. 4 - 6 มีกีตาร์คอร์ส กีต้าร์เบส คีบอร์ด เป็นเครื่องดนตรีสากล ยังมีนิ้งหน่อง เมโลเดี้ยน ขลุ่ย เม้าออแกน โชคดีมากที่ได้มาพบกับอาจารย์วีระ แจ่มใส ท่านเป็นผู้เชี่ยวชาญการประดิษฐ์ขลุ่ยที่เสียงดี ท่านได้มอบขลุ่ยเป่าเสียงอันไพเราะให้ด้วย
นอกจากนี้ยังได้เลี้ยงสุนัขจรจัดบริเวณบนภูเขาประมาณ 40 ตัวต่อวัน หลังจากที่มีคนนำมาปล่อยทิ้ง ถ้าเป็นสุนัขที่ถูกทิ้งตามพื้นที่ทั่วไปก็ไม่น่าห่วงมากนัก แต่สุนัขที่ช่วยเหลือส่วนใหญ่จะถูกปล่อยทิ้งไว้บนภูเขา นึกอยู่ว่าแล้วมันจะกินอะไรกัน จึงหาภาชนะใส่น้ำไปให้กินก่อน บางตัวตาบอดทั้ง 2 ข้าง บางตัวยังไม่อดนม ก็เก็บเอามาเลี้ยงที่บ้านประมาณ 5 ตัว เวลาเจ็บป่วยก็จะซื้อยามารักษาให้ บางวันได้ยินเสียงเห่าหอนโหยหวนน่าสงสาร เพราะไม่มีอาหารกิน จึงแบ่งโซนการเลี้ยงไว้ 4 โซน แต่ละโซนสนุขจะไม่ยุ่งกัน ก็จะคอยหาอาหารมาให้กินด้วยเงินที่ได้จากเบี้ยคนชรา 600 บาท และเงินจากภรรยาและลูกชาย ได้เอามาให้ไว้ซื้ออาหารเม็ด และข้าวมาเลี้ยงฝูงสุนัขกินทุกวัน จนปัจจุบันมีเกือบ 40 ตัว แล้ว ที่จับได้ก็จะพาไปทำหมั่น ที่ป่วยก็หายามารักษา เพื่อให้พวกเขาได้ใช้ชีวิตอยู่ในป่าต่อไป
