วันที่ 28 พ.ค.67 เพจเฟซบุ๊ก ชินวัฒน์ ตั้งสุทธิจิต โพสต์ภาพ พร้อมกลอนระบุว่า...
สุสานหย่งไถ่
๏ เมฆลอยแลฟ้าลิ่วราวปลิวฟ้า
เด่นสง่าเนินริ้วเป็นทิวแถว
แดดบ่ายคุ้งฟ้าพรายประกายแวว
ลำนำแว่วขวัญอยู่ผู้ใกล้ชิด
๏ ฝากฝั่งที่ส่งขวัญนั้นใต้เนิน
ยังลอยเหินหนไหนย่อมได้สิทธิ์
แม้นับวันห่างเหินจนเกินคิด
สว่างหรือมืดมิดสนิทลอย
๏ ฝากขวัญเมฆเสกถึงซึ้งเสนาะ
ขวัญขาวเป็นแพรเพราะเหมาะเอื้อมสอย
ปีวันเดือนเคลื่อนผินถวิลคอย
ขวัญจงลอยกลับมาศรัทธาแทน
๏ ลมหวีดหวิวพลิ้วพรายกระจายหน
ต่างสายฝนบรรเลงบทเพลงแสน
ขวัญคว้างเพราะร้างรอต่อเมืองแมน
สู่เขตแคว้นถนอมในอ้อมทรวง
๏ คนสุขทุกข์จำพรากจากห้องหอ
เชิญขวัญต่อฝากไว้ยิ่งใหญ่หลวง
แม้เหน็บหนาวชมชื่นเหนืออื่นปวง
วัยเลยล่วงหอมหวานไม่ผ่านมา
๏ ขอเชิญขวัญคุ้มเกล้าทุกเหย้าถิ่น
คุ้มแผ่นดินที่แย้มยวนชวนฝันหา
เป็นธงชัยก้าวไกลในมรรคา
เป็นขวัญกล้าหัวใจเพื่อไว้รัก๚
มหา สุรารินทร์
สุสานหย่งไถ่ อำเภอเฉียงหลิง มณฑลส่านซี
18 มีนาคม 2567
ระหว่างทางไปฮั่นหยางหลิงห่างจากเฉียนหลิงไม่ไกลนักเป็นที่ตั้งสุสานหย่งไถ่ ขององค์หญิงหย่งไถ่เป็นลูกของหลี่เสียน-จุงจงองค์ที่7เป็นหลานของถังเกาจงและบูเช็กเทียนเสียชีวิตเมื่ออายุได้17ปีฝังร่วมกับสามีเจ้าหญิงหย่งไท่เสียชีวิตในลั่วหยางอายุเพียง 17 ปี ตามบันทึกไว้ในสุสานว่าเสียชีวิตเพราะคลอดลูกยาก ตามอีกหลักฐานทางประวัติศาสตร์เธอถูกฆ่าโดยวูเจี้ยน, จางอี้และจางชางจง ด้วยความโศกเศร้ากับความตายของเจ้าหญิงจึงได้ฝังพระศพเจ้าหญิงหย่งไท่ไว้ตะวันออกเฉียงใต้ของสุสานเฉียนหลิงในคริสต์ศักราช 705 ปี เมื่อค.ศ1960-1962ขุดพบโบราณวัตถุหลายอย่างโดยเฉพาะภาพวาดผนังในสุสานพร้อมทั้งสร้างเป็นมิวเซียมเฉียงหลิงนำของที่ขุดพบในสุสานหย่งไถ่,สุสานจงหวายและอื่นๆตั้งแสดงในมิวเซียมนี้
