ปิยารมณ์คมคิดถึง

๏ ลำนำแด่เพื่อนมิตรที่คิดถึง
เราอาจซึ่งพบกันความฝันได้
เส้นขนานแรมรอนสัญจรไกล
รักแล้งเดือนห้าไปจากใจจริง

๏สหายผู้รอบคอบวางกรอบทิศ
ทางชีวิตห่างไกลในหลายสิ่ง
มีสติเที่ยวไปไม่ทอดทิ้ง
ความหวังดีค่ายิ่งเป็นมิ่งขวัญ

๏คงชมผาท่องทะเลลมเห่กล่อม
คลื่นลมหอมสายนทีมิมีหวั่น
สบอาทิตย์อัสดงวงพระจันทร์
เก็บดวงดาวร้อยฝันอันละมุน

๏ปิยารมณ์พยายามไปตามฝัน
ความว่างเปล่าเช่นนั้นเหมือนควันฝุ่น
ถึงผิดหวังก็งามผ่องรองอรุณ
ให้แดดอุ่นปลอบใจกับสายลม

๏ไม่ยึดติดความงามของน้ำฟ้า
รักคุณค่าหวานชื่นและขื่นขม
ต้องเจ็บปวดผิดหวังกับสังคม
พลัดพรากยิ้มเย้ยชมอาบห่มยืน

๏จงปรายชมขอบฟ้าเท่าตาเห็น
ร้อนหรือเย็นฝากฝนประพรมผืน
แสดทองกวางแทนใจรำไรพื้น
คิดถึงไหมกล่อยชื่นอย่าขื่นเมิน๚ะ

มหา สุรารินทร์

พฤหัสบดี 23 พฤษภาคม 2567
ผาสำนึกตน

ขอบคุณ เฟซบุ๊ก ชินวัฒน์ ตั้งสุทธิจิต 

#ชินวัฒน์ตั้งสุทธิจิต #มหาสุรารินทร์