เพจเฟซบุ๊ก ชินวัฒน์ ตั้งสุทธิจิต ได้โพสต์ภาพ พร้อมร่ายกลอนว่า...
รอยคิดระหว่างทาง
คำที่เคยพูดพร่ำจำไม่จาง
ขณะเราเหินห่างบนทางฝัน
ล่วงเลยลับลาค้นหากัน
คิดถึงวันเสมือนเยื้อนถิ่นเนา
พลิ้วเวิ้งทุ่งงดงามไปความคิด
เพื่อเชื่อมติดเวลาค้นหาเหย้า
ย่อมกลื่นกลายวิ่งวนค้นหาเงา
โลกใบเก่าเวียนวนต่างหนเดิม
ไปตามระบอบแห่งขอบฟ้า
พริ้มหลับตาพานพบบบรรจบเพิ่ม
รอยยิ้มหวานแม้ห่างระหว่างเกิน
อย่าหยอกเอินรายทางระหว่างใจ
หลายคำบอกให้หลงคงไม่ผิด
ดั่งหนามพิษกลัดย้อนเป็นตอนใหม่
บ่งไม่ออกยอกซ้ำก็จำไกล
พิษหนามไหน่ฝั่งตรงหลงละเมอ
โอ้แม่ดอดพุดตาลยิ้มหวานฉ่ำ
ทุกรอยจำอบอุ่นละมุ่นเสมอ
รอยฝันดูเหินห่างบนทางเจอ
คนใจเผลอหลงใฝ่ครวญให้คิด
ไม่เคยมีระยะห่างระหว่างใจ
อสงไขยขอบฟ้าทุกคราติด
ไกลก็ใกล้วงรอบเชื่อมขอบชิด
ผูกร้อยมิตรสัมพันธ์กันฉะนี้
มหา สุรารินทร์
วรรคแรกเขียนระหว่างเดินทางจากเมืองนาโงย่ามายังเมืองมัตสึโมโต้มาจบใยค่ำคืนโรงแรมเดอะซีเล็กซ์ชั่นเมืองมัตสึโมโต้
ศุกร์19เมษายน2567
ขอบคุณข้อมูล :เฟซบู๊ก ชินวัฒน์ ตั้งสุทธิจิต
