เฟซบุ๊ก ชินวัฒน์ ตั้งสุทธิจิต ได้โพสต์ ร่ายกลอน ความว่า....
เพลงครวญสายธารา
๏ ไหลระริกรินละเรื่อยอย่างเอื้อยอ่อน
จากสาครสู่ชเลคลื่นเห่โหม
เกลียวคลื่นยังคล้องครื้นอยู่ครึกโครม
โขงนัทธีรันโรมกล่อมกาเล
๏ นั่งนิ่ง.นิ่งอาณาจักรตำหนักใจ
ทบทวนเรื่องผ่านไปในคลื่นเห่
ร้อยถ้อยความลำนำอุษาคเนย์
มนต์เสน่ห์บทครวญสายธารา
๏ เย็นวอยวอย,ลมป่าพฤกษาห่ม
ฤดูไหวหวู่ลมพรมเส้นหญ้า
หะหายจะหมายดมชมดอกฟ้า
สุดไกลตาเมฆบังลมกำแพง
๏ อย่าผลักไสไปข้างทางศาลาพัก
ยังตระหนักเป็นหรือตายไม่หน่ายแหนง
ถือศักดิ์หยิ่งองอาจประกาศแสดง
ทุกหนแห่งเข้าเคียงข้างสะสางภัย
๏ ขอเป็นหนึ่งแรงใจในไฟฝัน
ช่วยถักทอแบ่งปันไม่หวั่นไหว
อยู่คนเดียวที่ตรงนี้ไม่มีใคร
ถึงยากเย็นเข็ญไข้เลือกไปแล้ว
๏ โลกขัดข้องชุลมุนแสนวุ่นวาย
จงอยู่อย่างงามง่ายนะเกลอแก้ว
ต้องเรียนรู้ล้ำเลิศอย่างเพริศแพรว
ถึงแม้เราแน่แน่วคนละทาง
๏ เพลงครวญสายธารามาฝากใจ
คลี่คลื่นความเคลื่อนไหวอยู่ไม่ห่าง
อ่านหัวใจจากข้างในอยู่ไม่จาง
ใช่เป็นคนมีร่างไม่ร้างใจ
มหา สุรารินทร์
แม่น้ำโขง หลวงพระบาง
จันทร์ 6 กุมภาพันธ์ 2566
ขอบคุณข้อมูล เฟซบุ๊ก:ชินวัฒน์ ตั้งสุทธิจิต
