เมื่อวันที่ 1 ธ.ค.66 พลโทนันทเดช เมฆสวัสดิ์ อดีตหัวหน้าศูนย์ปฏิบัติการพิเศษ ศูนย์รักษาความปลอดภัยแห่งชาติ (ศรภ.) โพสต์เฟซบุ๊กระบุว่า
ถึงคู่หาคู่ฮา ( คุญชัยธวัช คุณธนาธร)▪️
นอกจาก ม.112 แล้ว พวกคุณรู้เรื่องอะไร ที่ประชาชนที่เค้าเลือกพวกคุณมา กำลังเดือดเนื้อร้อนใจอยู่ในขณะนี้บ้างมั๊ย ลองอ่านดูครับ
1️⃣ นายกดุเรื่องหมูเถื่อน พอเค้าไปดู กลับถูกสั่งย้าย คุณไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรือ ทำไมต้องย้ายวันรุ่งขึ้นเลย ย้ายแบบนี้ ทาง ซีพี น่าจะเดือดร้อนเพิ่มขึ้นกระมั้ง เพราะมันจะเป็นเหตุทำให้ “คนจำกันได้ทั้งเมือง”
และนึกถึงเรื่อง เก่าๆของ 7-11 ขึ้นมาได้อีก หรือทางคุณไม่เดือดร้อนเลยไม่ยุ่งดีกว่า (ผมสงสัยว่าหมูกระทะคงจะซบเซาไปบ้างละช่วงนี้)
2️⃣ ความยุติธรรมที่ แป้ง เรียกร้อง นั้นรัฐบาลทั้งคณะยังต้องทำการบ้านกันหัวหมุน ซึ่งเป็นเรื่องที่ดี แต่พวกคุณ กลับเงียบเหมือนว่า “เรื่องของมึงไม่เกี่ยวกับพวกกู” ทั้งๆที่รอนั่งเป็น “ผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทน” แม้จะได้มาแบบดูไม่ดีสักเท่าไรก็ตาม
3️⃣ ขณะที่พวกสมาชิกพรรคคุณหลายร้อยคนพึ่งพาบริการรถไฟฟ้าสายต่างๆ มาพบปะกันทั้งการเดินทางตามปกติ และเวลามาชุมนุม 3 นิ้ว
คงรวมทั้งตัวคุณด้วย แต่กลับไม่พูดถึงเรื่องนี้เลย เราเป็นนักการเมืองของประชาชนนะครับ ต้องยอมรับว่าเรื่องที่ฝ่ายตรงข้ามทำดี ก็ชมซะบ้างคงไม่เสียหายอะไร แต่เพราะไม่มีใจเป็นนักกีฬาแบบนี้เองน้องๆจตุรมิตร ถึงถอยห่าง พวกคุณออกไป
4️⃣ เรื่องทุนจีนสีเทา หลากหลายสี รู้สึกว่ามี คุณรังสิมันต์ และคุณ
อะไรผมจำชื่อไม่ได้ (ใส่แว่นตากลมด้านหนึ่ง สี่เหลี่ยมอีกด้านหนึ่ง)
ยังออกมาตามอยู่ ผมยังนึกชมอยู่ในใจว่า “ถ้าจะทำดี ก็ทำเป็นเหมือนกัน” ดังนั้นทั้ง 2 คนเริ่มมาถูกทางในการเป็นนักการเมืองรุ่นใหม่แล้ว
แต่ดูเหมือนว่าทางพรรค จะไม่รับรู้เรื่องอะไรด้วย นอกจากเรื่อง112
อ้อ, แล้วการที่คุณสุริยะใส อุตส่าห์แนะนำให้ไปพูดเรื่อง 112 กับคนนั้นคนนี้น่ะ คุณไปพูดเองไม่ได้ผลหรอกครับ ต้นทุนทางสังคมของคุณในเรื่องนี้มันไม่ค่อยดีนัก
5️⃣ ยังมีอีกหลายสิบเรื่องที่เป็นหน้าที่ของฝ่ายค้าน ไม่ใช่ของคุณศรีสุวรรณ คุณปวีณา ของทนายโน้น ทนายนี่ หรือของเพจสายไหมฯ ดังนั้น การหมกหมุ่นเรื่องการนิรโทษกรรม พวกทำผิด ม.112 นั้น ถ้าพวกคุณ อ้างว่าเป็นเรื่องกลั่นแกล้งทางการเมือง พวกคุณก็ผิดอีกแล้ว
ผมเคยตบยุงตอนเข้าเวรราชองครักษ์อยู่ สมเด็จพระพันปีหลวง ในรัชกาลที่9 เสด็จผ่านมาเห็นตอนผมตบยุง ยังทรงแนะนำว่า “ให้เอามือปัดก็พอ” นั่นแค่ยุงนะครับ
ถ้าเป็นราษฎรของพระองค์ ผมคิดว่าท่านคงไม่อยากให้มีเรื่อง112 เกิดขึ้นแน่นอน แต่ ม.112 นั้น เริ่มถูกใส่ไว้ในรัฐธรรมนูญ เพื่อใช้ประโยชน์สารพัดชนิดของรัฐบาล ทั้งเรื่องในและนอกประเทศ (เรื่องยาวมากขอผ่านไปครับ) มันเริ่มมาตั้งแต่รัฐธรรมนูญที่เป็นทางการฉบับแรก มาจนถึงปัจจุบัน
การเกิดขึ้นของ ม.112 ในสมัยรัฐบาลคณะราษฏร จึงไม่ใช่เรื่องของพระองค์เองเลย (ไม่งั้นพวกคณะราษฎร์ติดคุกกันไปหมดแล้ว ) รัฐธรรมนูญที่เป็นทางการฉบับแรก มาจนถึงปัจจุบัน จึงเกี่ยวพันไปถึง
เรื่องความมั่นคง และการคุ้มครองประมุขของประเทศต่างๆ รวมถึงบุคคลสำคัญทางการทูตทุกประเทศ ก็ต้องอาศัย ม.112 เป็นหลักเริ่มต้น
ข้อหา ม.112 นั้น ยัดเยียดกันไม่ได้ไม่เหมือนยาเสพย์ติดนะครับ ต้องดู
ที่เจตนาเป็นหลัก (เจตนาตามกฏหมายมีคำจำกัดความไว้ชัดเจน อย่าทะลึ่งไปคิดกันเอง) ส่วนใหญ่ก็ดูจาการทำผิดซ้ำแล้วซ้ำอีก แบบที่พวกคุณกำลังจะขอนั้นแหละ ส่วนคุณ ธนาธร ที่ขอสละสิทธิ เพื่อให้เกิดกฏหมายนี้นั้นได้ใจด้อมส้มไปแยะเลย ไว้จะเขียนเรื่องนี้ต่อไปครับ
ดังนั้นการตัดสินความผิด จึงเป็นเรื่องตามที่กฎหมายบัญญัติไว้ ผิดก็ต้องผิด ส่วนการขอพระราชทานอภัยโทษก็ อยู่ในพระราชอำนาจ คนละขั้นตอนกัน ซึ่งในหลวงทุกพระองค์ ก็พระราชทานให้ทั้งนั้น พวกคุณเคยคิดถึงเรื่องนี้บ้างไหม ถ้ายังไม่คิดก็เริ่มคิดได้แล้วครับ
พลโท นันทเดช/1ธ.ค.66
