วันที่ 8 ก.ย. 66 "ป้ามล" ทิชา ณ นคร ผู้อำนวยการศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนบ้านกาญจนาภิเษก โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัว Thicha Nanakorn ระบุว่า...
จากภาพเด็กหญิงวันนี้ บอกอีกครั้งว่า …
ไม่ได้ชอบ ไม่เห็นด้วย ในหลายเรื่องที่เด็กหญิงทำ
แถมยังถูกด่า ถูกดูถูก เสียดสี จากคนไม่รู้จักมากมาย
รวมถึงถูกร้องขออย่างมีหลักการ จากคนเคยรู้จัก
ไม่นับถูกลดทอนคุณค่าจากคนเคยยอมรับ
ใช่ ! ฉันเป็นคนมีแสง มีรางวัล มีดุษฎีบัณฑิต ไม่หิวแสง
แต่บอกอีกครั้งว่า …
จะติดตามเด็กหญิง ห่างๆ อย่างห่วงๆ ต่อไป
และยินดีเป็นส่วนหนึ่ง ส่วนใด ตามช่องทางที่เปิด ที่เข้าได้
แต่โคตรสงสัยจริงๆ ว่า …
ท่านทั้งหลายเอาอะไรมาคิด มาเชื่อ มากล่าวหาว่า การติดตามเด็กหญิง ห่างๆ อย่างห่วงๆ ของฉัน ของคนจำนวนน้อยนิด คือ การให้ท้าย ให้เด็กหญิงไม่เลิก ไม่ถอย ตรรกะอะไร ?
ความจริงคือ …
นาทีต่อนาที วันต่อวัน ที่เด็กหญิงอยู่กับเเรงเสียดทาน
การ ignoring ของผู้คน คนห่างๆ อย่างห่วงๆ อย่างฉัน
และผู้คนอันน้อยนิด ก็ไม่ได้ไปแบกทุกข์ แบกรับความชิงชัง
หรือรับแรงเสียดทานใดๆ ร่วมกับกับเด็กหญิงแม้แต่น้อย
ความจริงคือ …
เด็กหญิงต่อสู้ (กับอำนาจนิยม) อย่างโดดเดี่ยว
บนระยะเวลาที่ถูกซื้อที่ยาวนาน ทั้งไม่รู้วันจบ ไม่รู้วันสิ้นสุด
ลองเป็นเด็กหญิงในภาพดูมั้ย …
เพื่อพิสูจน์ว่าคนห่างๆ อย่างห่วงๆ อย่างฉันหรืออีกบางคน
ช่วยอะไรเด็กหญิงได้บ้าง ช่วยอะไรเด็กหญิงได้จริง
ใช่ ! มันไม่ช่วย ไม่จริง มันคือความโดดเดี่ยวและโดดเดี่ยว
แทนที่จะสงสัย จะตั้งคำถามกับกลไกต่างๆ …
ที่มีหน้าที่ดูแล รับผิดชอบ ปกป้อง ในชื่อ ร.ร. พม. กสม. ฯลฯ
ทำไมแก้ปัญหาของเด็กหนึ่งคนไม่ได้
กลับไม่สงสัย ไม่ตั้งคำถาม …