วันที่ 8 ก.ย. 66  "ป้ามล" ทิชา ณ นคร ผู้อำนวยการศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนบ้านกาญจนาภิเษก โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัว Thicha Nanakorn ระบุว่า...

จากภาพเด็กหญิงวันนี้ บอกอีกครั้งว่า …

ไม่ได้ชอบ ไม่เห็นด้วย ในหลายเรื่องที่เด็กหญิงทำ

แถมยังถูกด่า ถูกดูถูก เสียดสี จากคนไม่รู้จักมากมาย

รวมถึงถูกร้องขออย่างมีหลักการ จากคนเคยรู้จัก

ไม่นับถูกลดทอนคุณค่าจากคนเคยยอมรับ

ใช่ ! ฉันเป็นคนมีแสง มีรางวัล มีดุษฎีบัณฑิต ไม่หิวแสง

แต่บอกอีกครั้งว่า …

จะติดตามเด็กหญิง ห่างๆ อย่างห่วงๆ ต่อไป

และยินดีเป็นส่วนหนึ่ง ส่วนใด ตามช่องทางที่เปิด ที่เข้าได้

แต่โคตรสงสัยจริงๆ ว่า …

ท่านทั้งหลายเอาอะไรมาคิด มาเชื่อ มากล่าวหาว่า การติดตามเด็กหญิง ห่างๆ อย่างห่วงๆ ของฉัน ของคนจำนวนน้อยนิด คือ การให้ท้าย ให้เด็กหญิงไม่เลิก ไม่ถอย ตรรกะอะไร ?

ความจริงคือ …

นาทีต่อนาที วันต่อวัน ที่เด็กหญิงอยู่กับเเรงเสียดทาน

การ ignoring ของผู้คน คนห่างๆ อย่างห่วงๆ อย่างฉัน

และผู้คนอันน้อยนิด ก็ไม่ได้ไปแบกทุกข์ แบกรับความชิงชัง

หรือรับแรงเสียดทานใดๆ ร่วมกับกับเด็กหญิงแม้แต่น้อย

ความจริงคือ …

เด็กหญิงต่อสู้ (กับอำนาจนิยม) อย่างโดดเดี่ยว

บนระยะเวลาที่ถูกซื้อที่ยาวนาน ทั้งไม่รู้วันจบ ไม่รู้วันสิ้นสุด

ลองเป็นเด็กหญิงในภาพดูมั้ย …

เพื่อพิสูจน์ว่าคนห่างๆ อย่างห่วงๆ อย่างฉันหรืออีกบางคน

ช่วยอะไรเด็กหญิงได้บ้าง ช่วยอะไรเด็กหญิงได้จริง

ใช่ ! มันไม่ช่วย ไม่จริง มันคือความโดดเดี่ยวและโดดเดี่ยว

แทนที่จะสงสัย จะตั้งคำถามกับกลไกต่างๆ …

ที่มีหน้าที่ดูแล รับผิดชอบ ปกป้อง ในชื่อ ร.ร. พม. กสม. ฯลฯ

ทำไมแก้ปัญหาของเด็กหนึ่งคนไม่ได้

กลับไม่สงสัย ไม่ตั้งคำถาม …