วันที่ 15 ก.พ.66 แพรรี่ ไพรวัลย์ หรือ ไพรวัลย์ วรรณบุตร โพสต์เฟซบุ๊กระบุว่า ก็อยู่ในที่ๆพระควรจะอยู่สิเจ้าคะ พระเนี่ย ถ้าอยู่แบบพระจริงๆ อยู่ที่ไหนก็อยู่ได้ทั้งนั้นแหล่ะเจ้าค่ะ
อย่างที่ท่านเขียนมากัน ดิฉันอยากชวนให้แยกแยะแบบนี้นะคะว่า
พระเดินริมทะเลไม่ผิดค่ะ แต่พระจะขึ้นค่อมเจ็ทสกีหรือห้อยโหนบานาน่าโบ็ทเยี่ยงฆราวาส แบบนี้ ทำไม่ได้ค่ะ พระจะเข้าเซเว่นได้นะคะ แต่พระจะสั่งขนมจีบซาลาเปาหลังเที่ยง แบบนี้ทำไม่ได้ค่ะ พระจะซื้อน้ำปานะฉัน แบบนี้ทำได้นะคะ แต่พระจะฉันพยานาคเป็นขวดๆ แล้วเมาหัวราน้ำ แบบนี้ไม่ได้ค่ะ
พระมีสิทธิ์เข้าห้างสรรพสินค้านะคะ แต่พระไม่มีสิทธิ์ช็อปของแบรนด์เนมอันเกินควรแก่สมณะจากปัจจัยของชาวบ้านค่ะ ครีมทาผิวและน้ำหอมใดๆ ไม่ควรแก่สมณะนะคะ กระเป๋าหรือรองเท้าราคาแพง ก็ไม่ใช่สิ่งที่สมณะพึงเลือกซื้อใช้สอยด้วยตนเอง
พระจะอาบน้ำตกที่ไหนไม่มีใครว่าค่ะ แต่พระจะเปลื้องผ้า ให้คนถูบ่าถูหลัง จะถ่ายรูปอาบแดด เล่นหูเล่นตาอย่างเสียสมณสัญญา แบบนี้ทำไม่ได้ค่ะ
พระไม่ต้องปีนเสาไฟ หรือหนีไปอยู่บนยอดดอยยอดไม้หรอกนะคะ ดูจะลำบากเกินจำเป็ีน พระจะอยู่ในโบสถ์ในวิหารหรือในลานเจดีย์ที่ไหนก็ได้ ขอแค่ท่านไม่ลืมว่า ท่านเป็นนักบวช ท่านไม่ใช่ฆราวาส ท่านประพฤติพรหมจรรย์ ท่านไม่เสพกามคุณ ท่านห่มเหลือง ท่านไม่ได้ใส่กางเกง ถ้าระลึกได้แบบนี้ อยู่ที่ไหนก็ได้ค่ะ
คือปัญหาทุกวันนี้มันเหมือนที่โบราณเขาว่า คือหัวโล้นอยากรำหัวดำอยากเทศน์ มันก็เลยผิดที่ผิดทางไงคะ พระอยากเสพกามคุณแบบชาวบ้าน แต่พระไม่อยากลาสิกขา มันก็เลยเป็นอย่างที่เห็น คือสิ่งไหนที่พระไม่ควรทำ พระก็ทำ ที่ไหนที่พระไม่ควรอยู่ พระก็ไปอยู่ แล้วแบบนี้จะมาโทษใครกันล่ะคะ ก็ต้องโทษพวกท่านเองนั่นแหล่ะ ที่ละทิ้งความเป็นสมณะในตัวเอง
ปล. ผัดไทควรฉันในโรงครัวของวัดนะคะ ไม่ควรเข้าไปฉันในห้องน้ำสาธารณะ มันดูไม่งาม จบ !
ขอบคุณ เฟซบุ๊ก ไพรวัลย์ วรรณบุตร