ศ.นพ.ธีระวัฒน์ เหมะจุฑา หัวหน้าศูนย์วิทยาศาสตร์ สุขภาพโรคอุบัติใหม่ คณะแพทยศาสตร์ โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ ได้โพสต์ข้อมูลผ่านทางเฟซบุ๊กธีระวัฒน์ เหมะจุฑา Thiravat Hemachudha ระบุว่า...
ชีวิตหมอกับประสบการณ์วิญญาณ (ตอนที่ 4).
หมอดื้อ
ตอนนี้เป็นเรื่อง : เซนไดในฝัน เป็นเรื่องที่เจอเป็น หมู่ ในคณะที่เดินทางไปเที่ยวที่ญี่ปุ่น ที่เคยไปด้วยกันหลายครั้ง กับทัวร์ เวิลด์โปร ทัวร์ที่คุ้นเคยกันมาตลอด
ญี่ปุ่นเป็นดินแดนในฝันของหลาย ๆ คน ที่อยากจะไปเยือน อยากสัมผัสอากาศ อยากเห็นธรรมชาติ และหิมะที่บ้านเราไม่เคยมี คราวนี้ พวกเราเลยเลือกไปเซนได
ทริปนี้เดินทาง วันที่ 7-12 ก.พ 2018 ของคืนวันที่ 7 สายการบิน TG8120 ถึงท่าอากาศยานเซนได ในเช้าวันที่ 8 ก.พ ผู้ร่วมทริป ประมาณ 15-20 ท่าน หมอไปกับภรรยา
ในทริปนี้ กลุ่มของเราเที่ยวกับอย่างสนุกสนานเป็นกันเอง ตามโปรแกรมที่ทางทัวร์จัดไป ตามโปรแกรมต่างๆ จนถึงคืนของวันที่ 9 ก.พ 2018 ทัวร์ได้นำเข้าที่พัก Hoshino Resort Aomori Hotel หมอและภรรยา ได้ห้องพักอยู่ชั้น 7 ชั้นเดียว กับ ครอบครัวของคุณ จุ๋ม
ต่อไปนี้ เป็นรายละเอียดที่คุณจุ๋มจะเล่า นะครับ…… โดยครอบครัว นอนกัน 3 คน เป็นห้องใหญ่สไตล์ญี่ปุ่น ตื่นตาตื่นใจกับความสวยของห้องนอนที่เราทั้ง 3 คน ได้เข้าพัก คือ เรา (คุณจุ๋ม) คุณแม่ และคุณอา ที่โรงแรมนี้สวยมากค่ะ กิจกรรมของครอบครัวเราก็ดำเนินไปตามปกติ เมื่อเข้าที่พักก็ผลัดกันอาบน้ำ พอถึงช่วงเวลาที่จะนอน เราสามคนได้เลือกที่นอน คุณแม่นอนริมหน้าต่าง ตัวเรานอนตรงกลาง คุณอานอนถัดจากเราไป นอนเรียงกันสามคน ดึกแค่ไหนไม่มีใครทราบ เนื่องจากเราหลับกันไปแล้ว จากการเดินทางตลอดวัน พวกเราต้องรีบเข้านอนเพราะดึกมากแล้ว เราต้องตื่นกัน 6.00 น. ตามเวลานัดหมาย
ความน่ากลัวของค่ำคืนนี้ได้เริ่มจาก คุณแม่นอนร้องเหมือนคนฝันร้าย คุณอาปลุกเรา ให้เราปลุกคุณแม่
เราก็ค่อยๆเขย่าแขนให้คุณแม่ตื่น คุณแม่ร้องแล้วสะดุ้งตื่น. เราถามคุณแม่ว่า " ฝันร้ายเหรอ"คุณแม่บอกแบบเหนื่อยๆว่า "อืม"
พวกเราก็นอนต่อ...นานเท่าไหร่ไม่ทราบได้ เราฝัน. …. ในความฝันนั้น ...เราเดินอยู่ในอาคารแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นเหมือนตึกร้าง ในความฝัน มืดมากไม่มีไฟ เห็นราง ๆ ในความมืด รู้สึกหนาวมากๆ มีหมอกหนา ๆ เราเดินเข้าไป
ในความมืด มีเสียงใครต่อใครมากมาย ซึ่งเราฟังไม่ได้ศัพท์ เราฟังพวกเค้าไม่รู้ความ เค้าเหล่านั้นไม่ใช่คนไทย มีความวุ่นวาย มีเสียงร้องไห้ หลายคนตื่นกลัว เหมือนทุกคนกำลังเกิดปัญหาอะไรสักอย่างซึ่งเราไม่เข้าใจ แต่ที่เรากลัวคือ มีหลายคนวิ่งเข้ามาหาเรา พวกเค้ามาจับตัวเรา เหมือนคนจะจมน้ำแล้วไขว่คว้าหาที่ยึดจับ ซึ่ง นั่นก็คือตัวเราที่เค้าเหล่านั้นไขว่คว้าจับเรา ดึงเรา และที่สำคัญพวกเค้าไม่ใส่เสื้อผ้า พวกเค้าตัวเปียก ผมเปียก มือเย็น และตัวซีดขาวมาก เรารู้สึกกลัวคนเหล่านั้นมากๆ จนเราร้อง และคุณอาเราปลุกให้ตื่นขึ้นมาจากฝันนั้น ...
พอรู้สึกตัวคุณแม่กับคุณอาบอกว่า กว่าเราจะรู้สึกตัว เรียกตั้งนาน คุณอากลัวเรา คิดว่า เราผีเข้า เพราะตอนคุณอาปลุกให้เรารู้สึกตัว เราทำตาขวางใส่คุณอาเหมือนคนไม่พอใจ เหมือนคนโกรธมาก แต่เราไม่รู้ตัวเองว่าเราทำตาขวาง ถ้าคุณอาไม่เล่าให้ฟัง
ดูนาฬิกา เวลา ตี 3 พวกเรานอนต่อ ...และแล้วเราก็ฝันอีกรอบเรื่องเดิม สถานที่เดิม คือในตึกร้างนั้นแหละ ตึกที่มืดมาก หนาวมาก ๆ มีความวุ่นวายเหมือนเดิม แต่เพิ่มเติม ตรงที่มีเด็กฝรั่งเป็นผู้ชาย หัวล้าน ตาโต ไม่ใส่เสื้อผ้า ตัวซีดขาวและตัวเย็น เด็กคนนั้น คลานมาเกาะตัวเรา และยืนขึ้นมา ในฝันเรารู้สึกกลัวมาก กลัวเด็กฝรั่งคนนั้น เค้าร้องไห้ เค้าดึงเรา เหมือน ขอ ให้เราอุ้ม ในฝันเรากลัวคนเหล่านั้น รวมทั้งเด็กฝรั่งที่มาเกาะเรา
เราร้องอีกครั้ง ร้องออกในขณะที่เรากำลังหลับ ...
คุณอาก็ปลุกเราอีกครั้งเช่นกัน เรารู้สึกตัวขึ้นมา เห็นคุณแม่กับคุณอา เรารู้สึกสติแตกบอกได้เลยว่า เราอยากจะร้องไห้ ใจเสีย กลัวมาก ดูนาฬิกาอีกรอบ เวลาเกือบตี 5 บอกกับตัวเองว่า เรานอนไม่ได้แล้ว เราไม่กล้าที่จะนอนต่อ เรากลัว..
ทุกคนตื่นมาอาบน้ำ พวกเราไม่กล้านอนแล้ว เก็บกระเป๋านั่งรอเวลา...
เช้าที่ไม่สดใสของเราทั้งสาม นั่งรอเพื่อนร่วมทริป บนรถทัวร์คุณหมอหน่อง (หมอดื้อเอง..ชื่อเล่น) เดินขึ้นมาบนรถแล้วพูดคำว่า
" เมื่อคืนไม่ได้นอนเลย ฝัน..." เรารู้สึกตื่นเต้น คำว่า "ฝัน" ฟัง ที่คุณหมอ หน่อง เล่าความฝัน เมื่อคืน...
จะเป็นไปได้อย่างไร เรากับคุณหมอฝันคล้ายกันมาก เรื่องราวไม่ได้ต่างกันเลย ฝันเรื่องเดิมตลอดทั้งคืน
และต่อไปนี้คือ สิ่งที่หมอได้ประสบในคืนเดียวกัน ในฝันนั้นเหมือนกับ หมอเดินไปกับหมอรุ่นน้อง ที่เป็นแพทย์ประจำบ้านทางสมองเหมือนกับเวลาเราไปดูคนป่วยในโรงพยาบาล เป็นห้องค่อนข้างมืดแต่ตรงที่มีแสงสว่างเป็นเตียงคนป่วย บนเตียงมีคนป่วยไม่ใส่เสื้อผ้า แขนขาผูกมัดติดกับเตียงเพื่อไม่ให้มีการอาละวาด หน้าเหมือนคนญี่ปุ่น ผมดูเป็นผมที่ย้อมเป็นสีอื่น ในฝันนั้นเราก็ได้ปรึกษากันว่าจะช่วยเหลือเยียวยาได้อย่างไร และก็ตกใจตื่นขึ้น เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วยังดูไปรอบๆห้อง พยายามไม่นึกถึงอะไรและเข้าห้องน้ำและกลับเข้ามานอน
จากนั้นมีฝันอีก เป็นสถานที่มืด ๆ มีเด็กตัวเล็กๆ คลานอยู่ที่พื้นหลายคน ส่งเสียงแต่ฟังไม่รู้เรื่อง และพยายามคลานเข้ามาหาหมอเข้ามาจับขา คล้ายจะให้ช่วย จำไม่ได้ว่าขณะนั้นกลัวมากแค่ไหน แต่อีกใจหนึ่งอยากจะช่วยและตกใจตื่น เวลาประมาณตีห้า และก็ไม่ได้นอนต่ออีกเลย
หลังจากที่เล่าเรื่องที่ฝันให้กันและกันแล้ว อธิบายไม่ได้ ว่าเกิดจากเหตุอะไรที่ทำให้ฝันได้ คล้ายกันและในเวลาไล่เลี่ยกัน และรูปแบบลักษณะของการฝันเหมือนกัน แต่ที่แน่นอนคือ เราและทางคณะที่เดินทางได้พยายามแผ่บุญกุศล และกลับมาประเทศไทยก็ได้ทำบุญต่อ
เรื่องเหล่านี้จะเชื่อหรือไม่เชื่อแต่ประการใดก็แล้วแต่ครับ และจะไปเกี่ยวข้องกับ สึนามิ ครั้งใหญ่ ที่ญี่ปุ่นที่ตรงกับเซนไดหรือไม่อย่างไร คงพูดไม่ได้ชัดเจนหรือผู้ที่เสียชีวิตยังไม่ได้ไปที่ไหนเลย