เป็นที่รักของมนุษย์และเทวดา ด้วยบทแผ่เมตตา

สัพเพ สัตตา สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกัน ทั้งหมดทั้งสิ้น , เราอุทิศบุญกุศลของเราให้หมดด้วยกัน อะเวรา จงเป็นสุข ๆ เถิด อย่าได้มีเวรต่อกันและกันเลย อัพยาปัชฌา จงเป็นสุข ๆ เถิด อย่าได้พยาบาทเบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย อะนีฆา จงเป็นสุข ๆ เถิด อย่าได้มีความทุกข์กายทุกข์ใจเลย สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ จงมีแต่ความสุขกายสุขใจ , รักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเถิด ใช้ภาวนาเช้า-ค่ำ อานิสงส์ของการแผ่เมตตานั้น ทำให้นอนหลับเป็นสุข ตื่นขึ้นก็เป็นสุข ไม่ฝันร้าย เป็นที่รักของมนุษย์ แม้อมนุษย์ก็รัก ทั้งเทวดาก็รักษา ไฟ ยาพิษ ศัตราวุธย่อมไม่ถูกต้องได้ มีจิตเป็นสมาธิเร็ว ผิวหน้าเปล่งปลั่ง ผิวพรรณผ่องใส เวลาตายก็มีสติ (ไม่หลงตาย)เมื่อยังไม่ได้บรรลุธรรมที่ยิ่ง ย่อมไปเกิดในพรหมโลก ที่มา : บทสวดมนต์วัดป่ามหาชัย /พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ 23 ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค.275/574