สิ่งที่ควบคู่ไปกับชาวนาเมื่อถึงฤดูกาลเก็บเกี่ยวข้าวตามท้องทุ่งนาคือการวิ่งว่าวปล่อยให้ลอยอยู่กลางทัองฟ้ากลางทุ่งนาอันก้วางใหญ่พร้อมส่งเสียงสนูอย่างไฟเราะตามแรงลมที่พัดมากระทบมีเสียงสูงเสียงตำที่ไพเราะสุดที่จะบรรยายเมื่อผู้ได้ยินเสียงสนูที่ติดกับส่วนหัวหรือส่วนบนของว่าวนอกจากความไพเราะจากเสียงสนูแล้วว่าวที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าก็จะโยกย้ายส่ายไปมาตามแรงลมที่พัดมากระทบลอยพริ้วอย่างอ้อนช้อยสวยงามตามลีลาของว่าวบางครั้งก็ลอยอยู่นิ่งๆไม่เคลื่อนไหวคล้ายว่าวทำสมาธิแต่ที่จริงแล้วลมพัดมาทางด้านเดียวจึงทำให้ว่าวที่ลอยอยู่บนทัองฟ้าลอยนิ่งได้แต่ในปัจจุบันการวิ่งว่าวของชาวนาได้เลือนหายไปกับกาลเวลาตามความเจริญจึงได้เลือนหายไปจากท้องทุ่งนาหากไม่ส่งเสริมและสืบทอดประเพณีวิ่งว่าวไว้ในอนาคตคงเป็นแค่เรื่องบอกเล่าและรูปภาพไว้ให้ลูกหลานดู
