ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ในทุกๆปี ชาวบ้านทั้ง 14 หมู่บ้าน ของตำบลสารจิตร อำเภอศรีสัชนาลัย จังหวัดสุโขทัย จะร่วมกันจัดงานการแข่งขันและแสดงตํานานว่าวพระร่วง พระลือ เพื่ออนุรักษ์สืบสาน การละเล่นว่าวที่มีมาตั้งแต่รุ่นปู่ย่าให้ยังคงอยู่ชั่วลูกชั่วหลานสืบไป
ตํานานว่าวพระร่วง พระลือ นั้นมีหลักฐานที่สามารถอ้างอิงได้ว่าคนไทยคงรู้จักเล่นว่าวมาแล้วในสมัยสุโขทัย คือ หนังสือ พงศาวดารภาคเหนือ มีข้อความกล่าวถึงพระร่วงว่า "...พระยาร่วงนั้นคะนองนัก มักเล่นเบี้ยและว่าว ไม่ถือตัวว่าเป็นท้าวพระยา เสด็จไปไหนก็ไปคนเดียว..." และการชักว่าวของพระร่วงยังทำให้เกิดเหตุการณ์ที่ยุ่งยากอีกด้วยคือ ว่าวขาดลอยไปตกที่เมืองตองอู
อีกหลักฐานหนึ่ง คือ ในหนังสือ ตำรับท้าวศรีจุฬาลักษณ์ มีข้อความกล่าวถึงว่าวว่า "...เดือนยี่ถึงการพระราชพิธีบุษยาภิเษกเถลิงพระโคกินเลี้ยงเป็นนักขัตฤกษ์ หมู่นางในได้ดูชุดชักว่าวหง่าว ฟังสำเนียงว่าวร้องเสนาะลั่นฟ้าไปทั้งทิวาราตรี…" หลักฐานการเล่นว่าวในสมัยสุโขทัยจากที่ปรากฏอยู่ในหนังสือที่กล่าวมา จึงพออนุมานได้ว่าเป็นการเล่นเพื่อความเพลิดเพลิน คือ ทำว่าวเป็นรูปสัตว์ต่างๆ ปล่อยให้ขึ้นไปลอยอยู่บนท้องฟ้าแบบว่าวจีน ส่วนการชักว่าวนั้น มักทำในพิธีนักขัตฤกษ์หรือพิธีเรียกลม (สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชนฯ / เล่มที่ 37 / เรื่องที่ 4 ว่าว / การเล่นว่าวในสมัยสุโขทัย)
นางทรรศวรรณ ลิสวน ผู้ใหญ่บ้าน ม. 12 บ้านคุกพัฒนา ได้กล่าวถึงการสืบสานตำนานว่าวพระร่วม พระลือ ไว้ว่า ชาวบ้านที่นี่เชื่อกันว่าการทำว่าวเพื่อนำไปบูชาพระร่วง เป็นการสักการะ หรือบูชาพระร่วง เพื่อขอความอุดมสมบูรณ์ในการเพาะปลูกพืชผลทางการเกษตร ด้วยตำนานในอดีตที่พระร่วงทรงโปรดการเล่นว่าว และด้วยที่วาจาศักดิ์สิทธิ์ที่ขอสิ่งใดมักสมปรารถนาชาวบ้านนิยมทำว่าวสีขาวและสีแดงเพื่อบูชาพระร่วงกับพระลือว่าวสีขาวคือว่าวของพระร่วงว่าวสีแดงคือว่าวของพระลือแล้วนำไปถวายที่ศาลพระร่วงพระลือที่วัดพระศรีรัตนมหาธาตุเชลียง ชาวบ้านคุกจึงนำการทำว่าวมาสร้างเป็นจุดเด่นให้กับชุมชนจึงคิดจัดงานว่าวขึ้น โดยเทศกาลว่าวที่สนับสนุนโดย อพท. นี้จัดขึ้นเป็นครั้งแรกในปีพ.ศ. 2556 และประสบความสำเร็จมาก ก็เลยจัดต่อเนื่องกันมาทุกปี โดยในงานจัดการประกวดทำว่าวจะแบ่งออกเป็นประเภทต่างๆ อย่างประเภทสวยงาม ประเภทอนุรักษ์ ฯลฯ นักท่องเที่ยวที่สนใจควรมาสัมผัส และรับฟังเรื่องราวสนุกๆ ด้วยตัวเอง โดยตำนานของพระร่วง ยังคงถูกเล่าขานกันในชุมชนจนถึงปัจจุบัน
อีกหลักฐานหนึ่ง คือ ในหนังสือ ตำรับท้าวศรีจุฬาลักษณ์ มีข้อความกล่าวถึงว่าวว่า "...เดือนยี่ถึงการพระราชพิธีบุษยาภิเษกเถลิงพระโคกินเลี้ยงเป็นนักขัตฤกษ์ หมู่นางในได้ดูชุดชักว่าวหง่าว ฟังสำเนียงว่าวร้องเสนาะลั่นฟ้าไปทั้งทิวาราตรี…" หลักฐานการเล่นว่าวในสมัยสุโขทัยจากที่ปรากฏอยู่ในหนังสือที่กล่าวมา จึงพออนุมานได้ว่าเป็นการเล่นเพื่อความเพลิดเพลิน คือ ทำว่าวเป็นรูปสัตว์ต่างๆ ปล่อยให้ขึ้นไปลอยอยู่บนท้องฟ้าแบบว่าวจีน ส่วนการชักว่าวนั้น มักทำในพิธีนักขัตฤกษ์หรือพิธีเรียกลม (สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชนฯ / เล่มที่ 37 / เรื่องที่ 4 ว่าว / การเล่นว่าวในสมัยสุโขทัย)
นางทรรศวรรณ ลิสวน ผู้ใหญ่บ้าน ม. 12 บ้านคุกพัฒนา ได้กล่าวถึงการสืบสานตำนานว่าวพระร่วม พระลือ ไว้ว่า ชาวบ้านที่นี่เชื่อกันว่าการทำว่าวเพื่อนำไปบูชาพระร่วง เป็นการสักการะ หรือบูชาพระร่วง เพื่อขอความอุดมสมบูรณ์ในการเพาะปลูกพืชผลทางการเกษตร ด้วยตำนานในอดีตที่พระร่วงทรงโปรดการเล่นว่าว และด้วยที่วาจาศักดิ์สิทธิ์ที่ขอสิ่งใดมักสมปรารถนาชาวบ้านนิยมทำว่าวสีขาวและสีแดงเพื่อบูชาพระร่วงกับพระลือว่าวสีขาวคือว่าวของพระร่วงว่าวสีแดงคือว่าวของพระลือแล้วนำไปถวายที่ศาลพระร่วงพระลือที่วัดพระศรีรัตนมหาธาตุเชลียง ชาวบ้านคุกจึงนำการทำว่าวมาสร้างเป็นจุดเด่นให้กับชุมชนจึงคิดจัดงานว่าวขึ้น โดยเทศกาลว่าวที่สนับสนุนโดย อพท. นี้จัดขึ้นเป็นครั้งแรกในปีพ.ศ. 2556 และประสบความสำเร็จมาก ก็เลยจัดต่อเนื่องกันมาทุกปี โดยในงานจัดการประกวดทำว่าวจะแบ่งออกเป็นประเภทต่างๆ อย่างประเภทสวยงาม ประเภทอนุรักษ์ ฯลฯ นักท่องเที่ยวที่สนใจควรมาสัมผัส และรับฟังเรื่องราวสนุกๆ ด้วยตัวเอง โดยตำนานของพระร่วง ยังคงถูกเล่าขานกันในชุมชนจนถึงปัจจุบัน