ผศ. ดร. ปริญญา เทวานฤมิตรกุล รองอธิการบดีมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ โพสต์เฟซบุ๊กส่วนตัวPrinya Thaewanarumitkul ระบุข้อความว่า...
วันนี้ 12 พฤษภาคม #วันพยาบาลสากล
#โลกนี้คงอยู่ไม่ได้ถ้าไร้คุณพยาบาล
ทุกเช้าที่โรงพยาบาลสนามธรรมศาสตร์ ไม่ว่าผมจะตื่นเช้าแค่ไหน ผมเดินออกมาจากห้องพักผมจะเห็นคุณพยาบาลทุกคนที่ทำงานมาตั้งแต่เมื่อคืนยังคงทำงานกันอย่างขมักเขม้น กว่าจะออกเวรและมีพยาบาลกะใหม่มาแทนก็แปดโมงเช้า
“โอ้โห อยู่ถึงเช้าเลยนะครับ” ตอนเปิดโรงพยาบาลสนามใหม่ๆ ผมยังไม่รู้ว่าเค้าทำงาน 24 ชั่วโมงก็เลยไปทักเค้าแบบนั้น
“ทำงาน 24 ชั่วโมงค่าอาจารย์” คุณพยาบาลคนหนึ่งตอบผม “ได้พัก 24 ชั่วโมง แล้วก็มาเข้าเวร 24 ชั่วโมงอีกครั้งค่า”
“ก็คือ 24 ชั่วโมงเว้น 24 ชั่วโมง?”
“ใช่คร่า”
ไม่ใช่วันเว้นวันนะครับ อาชีพอื่นโดยมากทำงานแค่วันละ 8 ชั่วโมง แต่นี่คือ 24 ชั่วโมง ผมรู้มาก่อนแล้วว่าพยาบาลทำงานเป็นกะๆ ละ 8 ชั่วโมง หนึ่งวันมีสามกะ คือ 8 โมงเช้าถึง 4 โมงเย็น 4 โมงเย็นถึงเที่ยงคืน และเที่ยงคืนถึง 8 โมงเช้า โดยมากพยาบาลจะเข้าไปงานวันละ 2 กะ คือทำ 8 ชั่วโมงพัก 8 ชั่วโมง บางทีโหดหน่อยก็จะเจอ 2 กะติดกันก็จะต้องทำ 16 ชั่วโมง
แต่โรงพยาบาลสนามทำ 24 ชั่วโมงเว้น 24 ชั่วโมง เนื่องจากต้องดูแลคนไข้อย่างต่อเนื่อง แล้วต้องทำทุกอย่าง ใส่ชุดพีพีอีเอาอาหารและยาไปให้คนไข้ 300 กว่าคน วันละ 3 รอบ รับคนไข้ใหม่ ส่งคนไข้เก่ากลับ รับของขนของ และทำงานสารพัด
แถมยังต้องมาล้างช้อนล้างปิ่นโตแยกขยะตามแนวทางรักษาโรคและรักษาโลกไปพร้อมกันของโรงพยาบาลสนามธรรมศาสตร์ แล้วบางทียังต้องมาช่วยผมปอกขนุนที่มีคนเอามาให้อีก จึงเป็น 24 ชั่วโมงที่โหดเอาการ
“แล้ว 24 ชั่วโมงที่ได้พัก คงกลับไปนอนกันยาวเลยสิครับ” ผมเพิ่งถามคุณพยาบาลหลายคนไปเมื่อวานด้วยความอยากรู้ ผมเดาว่า 24 ชั่วโมงนี่อาจจะนอนไปซะครึ่งนึง
“ออกเวรไปถึงหอแล้วยังไม่นอนหรอกค่า เพราะไม่อยากตื่นมาตอนบ่าย กลางคืนจะนอนไม่หลับ แล้ววันรุ่งขึ้นจะทำงานอีก 24 ชั่วโมงไม่ไหว ก็เลยหาอะไรทำให้ถึงมืดไปเลยแล้วค่อยนอนค่ะ” คุณพยาบาลคนหนึ่งตอบ
“แล้วนอนกี่ชั่วโมงครับ” ผมถามต่อ
“แค่ 6 ชั่วโมงค่ะ” คุณพยาบาลอีกคนตอบ ซึ่งทำให้ผมแปลกใจอีกครั้ง อีกคนตอบว่า 5 ชั่วโมง
“5 ชั่วโมง 6 ชั่วโมง? แล้วนอนพอเหรอครับ?” ผมแปลกใจ
“คือบางทีก็เผลอดูซีรีส์เพลินจนเลยเที่ยงคืนค่ะอาจารย์” คุณพยาบาลตอบพร้อมกับหัวเราะ “พอ 6 โมงหรือ 7 โมงเช้าก็ต้องตื่นมาเข้ากะใหม่ค่ะ”
“พวกเรานอนน้อยจนชินแล้วค่ะอาจารย์” คุณพยาบาลอีกคนตอบ
“ทำงานโรงพยาบาลสนาม 24 ชั่วโมงพัก 24 ชั่วโมง แล้วมาทำใหม่ 24 ชั่วโมงแบบนี้ คงเหนื่อยมากแน่ๆ เลยนะครับ”
“ไม่เท่าไหร่หรอกค่ะอาจารย์” คุณพยาบาลอีกคนตอบ “คนป่วยโควิดหายกลับบ้านได้เราก็ดีใจค่า”
“ภารกิจเพื่อประเทศและประชาชนค่า” คุณพยาบาลอีกคนตอบ
ครับ พยาบาลโรงพยาบาลสนามธรรมศาสตร์ทำงานกัน 24 ชั่วโมงกันเลยนะครับ ใครที่ไม่ต้องทำ 24 ชั่วโมงเพราะอาวุโสหน่อย ก็ต้องมาทำทุกวันแทนโดยที่แทบไม่มีวันหยุด แล้วก็ทำงานกันตั้งแต่เช้าจนมืดครับ
วันนี้เป็น #วันพยาบาลสากล ในฐานะพ่อบ้านโรงพยาบาลสนามธรรมศาสตร์ผมจึงขอขอบคุณคุณพยาบาลทุกคนที่ทำงานอย่างเหน็ดเหนื่อยให้คนป่วยโควิดได้ปลอดภัยหายจากโรคร้ายครับ ถ้าโลกนี้ไม่มีพยาบาลผมนึกไม่ออกเลยว่าเราจะอยู่กันได้อย่างไร
ผมขอให้คุณพยาบาลทุกคนมีสุขภาพแข็งแรง ไม่เจ็บไม่ไข้ไม่ติดโควิด และมีความสุขมากๆ ทุกคนครับ แล้วยังไงจะปอกขนุนและผลไม้ตามแต่จะมีมาให้กินกันอีกเรื่อยๆ เพื่อเป็นกำลังใจนะครับ:)