ดนตรี / ทิวา สาระจูฑะ
ช่วงเวลาหนึ่ง ระหว่างปี 1974-1978 เสียงของเขาเป็นหนึ่งในเสียงที่มีผู้ได้ยินมากที่สุดในโลก
เลส แม็คคีโอว์น คือนักร้องนำของ เบย์ ซิตี้ โรลเลอร์ส วงดนตรีสกอตติชที่ประสบความสำเร็จที่สุดนับจาก เดอะ บีเทิ่ลส์
เลส เกิดในเขตบรูมเฮาส์ เมืองเอดินเบิร์ก ประเทศสกอตแลนด์ มาจากครอบครัวชนชั้นแรงงาน พ่อแม่เป็นช่างตัดเย็บเสื้อผ้าผู้โยกย้ายจากไอร์แลนด์ไปอยู่อังกฤษ และปักหลักที่สกอตแลนด์ในที่สุด เลส เรียนหนังสือแค่ชั้นมัธยมต้นก็ลาออก ตอนนั้นอายุแค่ 15 ปี เขาเข้าเป็นมือกลองและนักร้องของวง เทรชโฮลด์ ซึ่งได้ค่าจ้าง 20 ปอนด์ต่อการแสดงครั้งหนึ่ง ขณะเดียวก็ทำงานในโรงงานกระดาษไปด้วย
ตอนอายุเต็ม 18 ในปี 1973 เขาถูกชักชวนให้เข้าร่วมวง เบย์ ซิตี้ โรลเลอร์ส ในตำแหน่งนักร้องนำแทนที่ น็อบบี้ คลาร์ค ตอนแรก เลส ลังเลที่จะเข้าร่วมวง เขาบอกว่า เบย์ ซิตี้ โรลเลอร์ส “ไม่ใช่วงลำดับต้นๆในรายชื่อวงที่ผมอยากจะเข้าร่วม”
เบย์ ซิตี้ โรลเลอร์ส ก่อตั้งโดย 2 พี่น้อง อแลน และ ดีเร็ค ลองมูร์ ตั้งแต่กลางทศวรรษ 1960 แต่ยังไม่เคยพบกับความสำเร็จจนกระทั่งการเข้ามาของ เลส
เลส ไม่ได้เข้ามาเพื่อร้องนำเพียงอย่างเดียว เขายังนำไอเดียในการปรับปรุงภาพลักษณ์ของวงใหม่ ด้วยการสร้างรูปแบบการแต่งตัวในชุดกางเกงขาลอยครึ่งหน้าแข้ง รองเท้าหนาสูง และผ้าลายสกอตเป็นส่วนประกอบของเสื้อผ้า เรียกกันว่า “ตาร์ตัน”
หลังจาก เลส เข้ามาร้องนำ เบย์ ซิตี้ โรลเลอร์ส ก็มีเพลงฮิตอันดับท็อป 10 ของอังกฤษในปี 1974 ถึง 4 เพลงต่อเนื่องกัน คือ "Remember", "Summerlove Sensation", "All of Me Loves All of You" และ "Shang-a-Lang" ก่อนจะตามด้วยเพลงอันดับ 1 - "Give a Little Love" และ "Saturday Night" ในปี 1975 ซึ่งเพลงหลังนี้ข้ามไปติดอันดับ 1 ในอเมริกาด้วย
ความสำเร็จช่วงนี้ทำให้เกิดกระแส “โรลเลอร์มาเนีย” คล้ายกับที่ เดอะ บีเทิ่ลส์ สร้างกระแส “บีเทิ่ลมาเนีย” ในทศวรรษ 1960 แต่มันก็นำมาซึ่งความกดดันอย่างมากต่อสมาชิกวง
ไม่ใช่แค่ความคลั่งไคล้จากแฟนเพลงจนต้องสูญเสียความเป็นส่วนตัว และการทัวร์อย่างหนัก แต่ปัญหายังมาจาก แทม เพตัน ผู้จัดการวงผู้ควบคุมทุกอย่างอย่างเข้มงวด ขณะเดียวกันก็เป็นโฮโมเซ็กช่วลผู้มีความผิดปกติด้านจิตใจ
เลส เขียนไว้ในหนังสือประวัติชีวิตของเขาภายหลังว่า เพตัน ผู้จัดการวงหายาแมนแดร็กซ์และแอมฟาเตมีนมาให้เขากินเพื่อต่อสู้กับความหนักหน่วงจากการทัวร์ และเขาเคยถูกข่มขืนโดยผู้จัดการวง
ในที่สุด เลส ตัดสินใจเดินออกจากวงในปี 1978 เป็นช่วงเดียวกับที่ความนิยมใน เบย์ ซิตี้ โรลเลอร์ส เริ่มลดลง เลส ตั้งวงดนตรีของจนเองชื่อ อีโก้ทริป และออกอัลบั้ม All Washed Up ในปี 1979 ประสบความสำเร็จอย่างมากในญี่ปุ่น จากนั้นถึงปี 1993 เขาก็ออกอัลบั้มต่อเนื่องมาอีก 7 ชุด
เลส กลับมารวมตัวกับเพื่อนๆใน เบย์ ซิตี้ โรลเลอร์ส อีกครั้งในปี 2015 เพื่อออกทัวร์คอนเสิร์ตรียูเนี่ยน ซึ่งคอนเสิร์ทแรกที่บาร์โรว์แลนด์ในกลาสโกว์ บัตรขายหมดภายใน 3 นาที และถัดมาอีกปี เขาก็ออกอัลบั้มเดี่ยว The Lost Songs เป็นชุดที่ 8 และชุดสุดท้าย
ภายใต้ภาพลักษณ์นักร้องหนุ่มรูปหล่อหน้าตาสดใส ปัญหาส่วนอย่างหนึ่งของ เลส คือ การติดเหล้าอย่างหนัก ครั้งหนึ่งในปี 1975 เขาเคยขับรถชนเพื่อนบ้านวัยชราเสียชีวิต อุบัติเหตุครั้งนั้นกระทบความรู้สึกอย่างรุนแรง และ เลส บอกว่ามันส่งผลอย่างยิ่งต่อการเป็นโรคพิษสุราเรื้อรังของเขาในเวลาต่อมา
กว่าจะหายขาดจากแอลกอฮอลิซึ่มก็เข้ามาถึงปี 2008 โดยเข้ารับการบำบัดเป็นเวลา 4 เดือนที่แคลิฟอร์เนีย และผลพวงที่สั่งสมจากการติดเหล้านานกว่า 30 ปี ก็ทำให้ เลส แม็คคีโอว์น เสียชีวิตในวัย 65 ปี เมื่อวันที่ 20 เมษายน 2021 ที่ผ่านมา ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่เขากำลังมีความสุขและเตรียมจะออกทัวร์กับเพื่อนๆ เบย์ ซิตี้ โรลเลอร์ส อีกครั้ง
เบย์ ซิตี้ โรลเลอร์ส ก่อตั้งโดย 2 พี่น้อง อแลน และ ดีเร็ค ลองมูร์ ตั้งแต่กลางทศวรรษ 1960 แต่ยังไม่เคยพบกับความสำเร็จจนกระทั่งการเข้ามาของ เลส
เลส ไม่ได้เข้ามาเพื่อร้องนำเพียงอย่างเดียว เขายังนำไอเดียในการปรับปรุงภาพลักษณ์ของวงใหม่ ด้วยการสร้างรูปแบบการแต่งตัวในชุดกางเกงขาลอยครึ่งหน้าแข้ง รองเท้าหนาสูง และผ้าลายสกอตเป็นส่วนประกอบของเสื้อผ้า เรียกกันว่า “ตาร์ตัน”
หลังจาก เลส เข้ามาร้องนำ เบย์ ซิตี้ โรลเลอร์ส ก็มีเพลงฮิตอันดับท็อป 10 ของอังกฤษในปี 1974 ถึง 4 เพลงต่อเนื่องกัน คือ "Remember", "Summerlove Sensation", "All of Me Loves All of You" และ "Shang-a-Lang" ก่อนจะตามด้วยเพลงอันดับ 1 - "Give a Little Love" และ "Saturday Night" ในปี 1975 ซึ่งเพลงหลังนี้ข้ามไปติดอันดับ 1 ในอเมริกาด้วย
ความสำเร็จช่วงนี้ทำให้เกิดกระแส “โรลเลอร์มาเนีย” คล้ายกับที่ เดอะ บีเทิ่ลส์ สร้างกระแส “บีเทิ่ลมาเนีย” ในทศวรรษ 1960 แต่มันก็นำมาซึ่งความกดดันอย่างมากต่อสมาชิกวง
ไม่ใช่แค่ความคลั่งไคล้จากแฟนเพลงจนต้องสูญเสียความเป็นส่วนตัว และการทัวร์อย่างหนัก แต่ปัญหายังมาจาก แทม เพตัน ผู้จัดการวงผู้ควบคุมทุกอย่างอย่างเข้มงวด ขณะเดียวกันก็เป็นโฮโมเซ็กช่วลผู้มีความผิดปกติด้านจิตใจ
เลส เขียนไว้ในหนังสือประวัติชีวิตของเขาภายหลังว่า เพตัน ผู้จัดการวงหายาแมนแดร็กซ์และแอมฟาเตมีนมาให้เขากินเพื่อต่อสู้กับความหนักหน่วงจากการทัวร์ และเขาเคยถูกข่มขืนโดยผู้จัดการวง
ในที่สุด เลส ตัดสินใจเดินออกจากวงในปี 1978 เป็นช่วงเดียวกับที่ความนิยมใน เบย์ ซิตี้ โรลเลอร์ส เริ่มลดลง เลส ตั้งวงดนตรีของจนเองชื่อ อีโก้ทริป และออกอัลบั้ม All Washed Up ในปี 1979 ประสบความสำเร็จอย่างมากในญี่ปุ่น จากนั้นถึงปี 1993 เขาก็ออกอัลบั้มต่อเนื่องมาอีก 7 ชุด
เลส กลับมารวมตัวกับเพื่อนๆใน เบย์ ซิตี้ โรลเลอร์ส อีกครั้งในปี 2015 เพื่อออกทัวร์คอนเสิร์ตรียูเนี่ยน ซึ่งคอนเสิร์ทแรกที่บาร์โรว์แลนด์ในกลาสโกว์ บัตรขายหมดภายใน 3 นาที และถัดมาอีกปี เขาก็ออกอัลบั้มเดี่ยว The Lost Songs เป็นชุดที่ 8 และชุดสุดท้าย
ภายใต้ภาพลักษณ์นักร้องหนุ่มรูปหล่อหน้าตาสดใส ปัญหาส่วนอย่างหนึ่งของ เลส คือ การติดเหล้าอย่างหนัก ครั้งหนึ่งในปี 1975 เขาเคยขับรถชนเพื่อนบ้านวัยชราเสียชีวิต อุบัติเหตุครั้งนั้นกระทบความรู้สึกอย่างรุนแรง และ เลส บอกว่ามันส่งผลอย่างยิ่งต่อการเป็นโรคพิษสุราเรื้อรังของเขาในเวลาต่อมา
กว่าจะหายขาดจากแอลกอฮอลิซึ่มก็เข้ามาถึงปี 2008 โดยเข้ารับการบำบัดเป็นเวลา 4 เดือนที่แคลิฟอร์เนีย และผลพวงที่สั่งสมจากการติดเหล้านานกว่า 30 ปี ก็ทำให้ เลส แม็คคีโอว์น เสียชีวิตในวัย 65 ปี เมื่อวันที่ 20 เมษายน 2021 ที่ผ่านมา ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่เขากำลังมีความสุขและเตรียมจะออกทัวร์กับเพื่อนๆ เบย์ ซิตี้ โรลเลอร์ส อีกครั้ง