หนุ่มแขนพิการไม่ย่อท้อต่อโชคชะตา ตั้งหน้าทำมาหากินหาเงินส่งเสียบุพการี แม้ถูกดูแคลนให้อับอาย อยากได้งานประจำหวังเป็นหลักประกันของชีวิต
เมื่อวันที่ 25 กรกฎาคม 2563 ภาพชายหนุ่มพิการ ด้วยแขน 2 ข้างที่สั้นกุด หิ้วถุงโดนัทเร่ขายบริเวณสี่แยกไฟแดงบ้านโรงไม้ขีด ม.2 ต.นาเกลือ อ.บางละมุง จ.ชลบุรี ช่วงรถรอสัญญาณไฟจราจรเปลี่ยนสี เป็นภาพที่พบเห็นชินตาของผู้ที่สัญจรผ่านไปมา และช่วยอุดหนุนอยู่บ่อยครั้งด้วยความสงสารเห็นใจ
จากการพูดคุยกับชายพิการดังกล่าว ทราบชื่อ นายกฤษณ เจริญพร หรือ “ขุน” อายุ 20 ปี พื้นเพเป็นคนจังหวัดสุรินทร์ เล่าถึงที่มาของตนว่า เกิดที่บ้านหนองจิก ต.หนองบัว อ.ศีขรภูมิ จ.สุรินทร์ เกิดมาก็แขนพิการโดยไม่ทราบสาเหตุ ต้องอยู่อาศัยกับตายายและป้าตั้งแต่เกิด เพราะพ่อแม่หย่าร้าง ซึ่งยายกับป้าก็ได้พาไปรักษาแต่ก็ไม่หาย และช่วยเลี้ยงดูฟูมฟักจนเติบใหญ่ พร้อมส่งเสียเล่าเรียนจนสำเร็จการศึกษา ซึ่งในระหว่างเรียนด้วย ชีวิตเต็มไปด้วยความยากลำบาก จึงดร็อปเรียนมาหางานทำที่ร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่งใน กทม. แต่ด้วยตนมีปมด้อยที่แขน จึงถูกกดดันจากที่ทำงานจนต้องลาออก และหันไปทำงานโรงงานแต่ก็เข้ากันไม่ได้กับแรงงานต่างด้าวด้วยต่างภาษา จึงมุ่งหน้ากลับบ้านเกิดไปเรียนต่อจนสำเร็จการศึกษาในระดับชั้น ปวช.วิศวกรรมโยธา จากวิทยาลัยอาชีวะจุลมณีอุทุมพรพิสัย จ.ศรีสะเกษ
จากนั้นจึงมุ่งหน้าสู่เมืองหลวงเพื่อมาหางานทำ แต่ก็ไม่มีแห่งใดอ้าแขนรับด้วยความพิการของตน จึงตัดสินใจมาตายเอาดาบหน้าที่เมืองพัทยา จนมารู้จักกับเจ้าของกิจการ “แฟนฉันโดนัท” หยิบยื่นน้ำใจให้งานทำพร้อมที่อยู่อาศัย ซึ่งตนก็ทำเรื่อยมากว่า 7 เดือนแล้ว โดยแบ่งรายได้บางส่วนส่งให้ตากับยายที่อยู่ทางบ้านที่สุขภาพร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง
“ขุน” ยังเล่าด้วยเสียงสั่นเครือว่า ด้วยสภาพร่างกายที่มีแขนพิการ ที่ผ่านมาก็ถูกล้อเลียน โดนดูถูกดูแคลน จนได้รับความอับอายในบางครั้ง แต่ก็ไม่เคยท้อต่อชะตาชีวิต ตั้งหน้าตั้งตาทำมาหากินเพื่อหาเงินเก็บและส่งเสียทางบ้าน แม้แขนที่พิการทั้งสองข้างจะเป็นอุปสรรคต่อการทำงานอยู่บ้าง ทั้งหอบหิ้วถุงโดนัท หรือทอนเงิน อีกทั้งยังเสี่ยงต่อการวิ่งไปวิ่งมาเพื่อขายของช่วงรถติดไฟแดง แต่ก็ไม่ย่อท้อ เพราะเมื่อมองรูปตายายที่ตนพกติดกายไว้ตลอด ก็เป็นกำลังใจให้สู้ต่อไป หนุ่มขุนยังบอกอีกว่า ถึงแม้ทำงานได้เงินแต่ก็เป็นงานรายวัน แต่ก็อยากมีงานที่มั่นคงเพื่อเป็นหลักประกันของชีวิตในอนาคต ซึ่งก็มีความสามารถพิเศษในการถ่ายรูปอีกด้วย สำหรับหน่วยงานใดยังขาดแรงงาน สนใจหยิบยื่นโอกาสดี ๆ ให้กับ “ขุน” หนุ่มพิการ
เมื่อวันที่ 25 กรกฎาคม 2563 ภาพชายหนุ่มพิการ ด้วยแขน 2 ข้างที่สั้นกุด หิ้วถุงโดนัทเร่ขายบริเวณสี่แยกไฟแดงบ้านโรงไม้ขีด ม.2 ต.นาเกลือ อ.บางละมุง จ.ชลบุรี ช่วงรถรอสัญญาณไฟจราจรเปลี่ยนสี เป็นภาพที่พบเห็นชินตาของผู้ที่สัญจรผ่านไปมา และช่วยอุดหนุนอยู่บ่อยครั้งด้วยความสงสารเห็นใจ
จากการพูดคุยกับชายพิการดังกล่าว ทราบชื่อ นายกฤษณ เจริญพร หรือ “ขุน” อายุ 20 ปี พื้นเพเป็นคนจังหวัดสุรินทร์ เล่าถึงที่มาของตนว่า เกิดที่บ้านหนองจิก ต.หนองบัว อ.ศีขรภูมิ จ.สุรินทร์ เกิดมาก็แขนพิการโดยไม่ทราบสาเหตุ ต้องอยู่อาศัยกับตายายและป้าตั้งแต่เกิด เพราะพ่อแม่หย่าร้าง ซึ่งยายกับป้าก็ได้พาไปรักษาแต่ก็ไม่หาย และช่วยเลี้ยงดูฟูมฟักจนเติบใหญ่ พร้อมส่งเสียเล่าเรียนจนสำเร็จการศึกษา ซึ่งในระหว่างเรียนด้วย ชีวิตเต็มไปด้วยความยากลำบาก จึงดร็อปเรียนมาหางานทำที่ร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่งใน กทม. แต่ด้วยตนมีปมด้อยที่แขน จึงถูกกดดันจากที่ทำงานจนต้องลาออก และหันไปทำงานโรงงานแต่ก็เข้ากันไม่ได้กับแรงงานต่างด้าวด้วยต่างภาษา จึงมุ่งหน้ากลับบ้านเกิดไปเรียนต่อจนสำเร็จการศึกษาในระดับชั้น ปวช.วิศวกรรมโยธา จากวิทยาลัยอาชีวะจุลมณีอุทุมพรพิสัย จ.ศรีสะเกษ
จากนั้นจึงมุ่งหน้าสู่เมืองหลวงเพื่อมาหางานทำ แต่ก็ไม่มีแห่งใดอ้าแขนรับด้วยความพิการของตน จึงตัดสินใจมาตายเอาดาบหน้าที่เมืองพัทยา จนมารู้จักกับเจ้าของกิจการ “แฟนฉันโดนัท” หยิบยื่นน้ำใจให้งานทำพร้อมที่อยู่อาศัย ซึ่งตนก็ทำเรื่อยมากว่า 7 เดือนแล้ว โดยแบ่งรายได้บางส่วนส่งให้ตากับยายที่อยู่ทางบ้านที่สุขภาพร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง
“ขุน” ยังเล่าด้วยเสียงสั่นเครือว่า ด้วยสภาพร่างกายที่มีแขนพิการ ที่ผ่านมาก็ถูกล้อเลียน โดนดูถูกดูแคลน จนได้รับความอับอายในบางครั้ง แต่ก็ไม่เคยท้อต่อชะตาชีวิต ตั้งหน้าตั้งตาทำมาหากินเพื่อหาเงินเก็บและส่งเสียทางบ้าน แม้แขนที่พิการทั้งสองข้างจะเป็นอุปสรรคต่อการทำงานอยู่บ้าง ทั้งหอบหิ้วถุงโดนัท หรือทอนเงิน อีกทั้งยังเสี่ยงต่อการวิ่งไปวิ่งมาเพื่อขายของช่วงรถติดไฟแดง แต่ก็ไม่ย่อท้อ เพราะเมื่อมองรูปตายายที่ตนพกติดกายไว้ตลอด ก็เป็นกำลังใจให้สู้ต่อไป หนุ่มขุนยังบอกอีกว่า ถึงแม้ทำงานได้เงินแต่ก็เป็นงานรายวัน แต่ก็อยากมีงานที่มั่นคงเพื่อเป็นหลักประกันของชีวิตในอนาคต ซึ่งก็มีความสามารถพิเศษในการถ่ายรูปอีกด้วย สำหรับหน่วยงานใดยังขาดแรงงาน สนใจหยิบยื่นโอกาสดี ๆ ให้กับ “ขุน” หนุ่มพิการ