ยังอยู่ในช่วงวันหยุดเทศกาลสงกรานต์ ที่ผู้คนส่วนใหญ่ใช้เวลาอยู่กับความสุขสนุกสนานของเทศกาล จนอาจหลงลืมไปว่า วันที่ 14 เมษายนของทุกปี คือ “วันครอบครัว”
ครอบครัว คือสถาบันแรกที่หล่อหลอมตัวตน ถ่ายทอดวัฒนธรรม สอนสิ่งดีงาม และเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ในสังคม โดยเฉพาะในบริบทของสังคมไทย ที่ครอบครัวเคยเป็นครอบครัวใหญ่ อบอุ่นไปด้วยหลายช่วงวัย อาศัยอยู่ใกล้ชิดกัน และช่วยเหลือเกื้อกูลกันในทุกเทศกาล
แต่เมื่อวิถีชีวิตของคนไทยเปลี่ยนไป จากสังคมชนบทสู่เมืองหลวง จากครอบครัวขยายกลายเป็นครอบครัวเดี่ยว สมาชิกต่างแยกย้ายกันไปทำมาหากิน บางคนต้องละทิ้งบ้านเกิดเพื่อมาแสวงหาโอกาสในเมืองใหญ่ ทำให้สายใยในครอบครัวบางเบาลงโดยไม่รู้ตัว
ด้วยเหตุนี้ คณะกรรมาธิการกิจการสตรีและเยาวชน สภาผู้แทนราษฎร จึงได้ผลักดันแนวคิดเรื่องวันครอบครัว เพราะเล็งเห็นปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับเด็กและเยาวชนจำนวนมากมีรากฐานจากความไม่อบอุ่นในครอบครัว ไม่ว่าจะเป็นปัญหายาเสพติด อาชญากรรม ความรุนแรงในบ้าน หรือการขาดโอกาสในการเติบโตอย่างสมบูรณ์
กระทั่งเมื่อวันที่ 31 ตุลาคม พ.ศ. 2532 คณะรัฐมนตรีในขณะนั้น ภายใต้การนำของ พลเอกชาติชาย ชุณหะวัณ นายกรัฐมนตรี ได้มีมติเห็นชอบตามข้อเสนอของคุณหญิงสุพัตรา มาศดิตถ์ ให้กำหนดวันที่ 14 เมษายน ซึ่งอยู่ในช่วงเทศกาลสงกรานต์ ให้เป็น “วันแห่งครอบครัว” เนื่องจากเป็นวันที่สมาชิกในครอบครัวมักได้กลับบ้าน พบปะสังสรรค์กันโดยสะดวก
สำหรับกิจกรรมในวันครอบครัวมีหลากหลาย ตั้งแต่กิจกรรมส่วนตัว เช่น การนัดรวมญาติ ทำอาหารร่วมกัน ไปเที่ยว หรือแม้แต่การดูหนังอยู่บ้านด้วยกัน เพียงแค่ได้ใช้เวลาใกล้ชิด ก็เพียงพอที่จะเติมเต็มช่องว่างที่อาจเกิดขึ้นในระหว่างปี
วันที่ 14 เมษายนของทุกปี จึงไม่ใช่แค่วันหยุดสงกรานต์ แต่ยังเป็นวันพิเศษที่เราจะมอบเวลา ความรัก และความอบอุ่นให้แก่ “คนที่สำคัญที่สุด” ในชีวิต — ครอบครัว