ข้อเรียกร้องของ “นักเรียนเลว” เป็นข้อเรียกร้องที่น่าสนใจ มีทั้งง่ายและยาก ควบคู่ไปกับวัฒนธรรมไทยที่มีมาช้านานแล้ว แต่เรื่องที่น่าปรับเปลี่ยนได้ทันที และเป็นวิถีใหม่ของการศึกษาไทยก็ยังพอมีทางออก
เรื่องการไว้ผมกับการแต่งกาย น่าจะเป็นทางออกให้กับกลุ่มนักเรียนเลวได้ ซึ่งพอสรุปความเห็นให้กระทรวงศึกษิการได้พิจารณาต่อไป
การไว้ทรงผมสำหรับนักเรียนชายควรไว้ยาวได้ แต่มิให้ยาวเกินเป็นฮิปปี้ไป เพราะในระดับอุดมศึกษาจะไว้ยาวกว่านักเรียนชั้นมัธยมยังไม่เห็นมีอุปสรรคอะไร
ส่วนนักเรียนหญิงควรแบ่งเป็นระดับชั้น เช่น ระดับเด็กเล็ก ควรไว้สั้นเหมือนเดิม ส่วนระดับประถมศึกษาและมัธยมศึกษา ควรออกแบบทรงผมเป็น 3 ระดับให้เลือกกันเองว่าระดับใดควรใช้แบบไหน ไว้ยาวได้เช่นเดียวกับระดับอุดมศึกษา ซึ่งไม่เห็นต้องไปกลัวเหาและการบังคนหน้าเหมือนกับที่ ดร.วีระพูดที่เหตุผลน้อย เพราะทุกคนสามารถดูแลตัวเองได้
สำหรับการแต่งกายคงต้องมาวิเคราะห์ถึงความเป็นระเบียบแบบไทยๆ แบบวัฒนธรรมของความเป็นระเบียบเรียบร้อยและแบบใดประหยัดค่าใช้จ่ายมากกว่ากัน แต่ก็ยังมั่นใจได้ว่าเครื่องแบบนักเรียนน่าจะยังจำเป็นสำหรับคนไทย แม้แต่ในญี่ปุ่น สิงคโปร์ เวียดนาม ฯลฯ ซึ่งอยู่ในโซนเอเชียเดียวกับไทยก็ยังคงมีไว้เพื่ออนุรักษ์วัฒนธรรมของเขาอยู่
อีกเรื่องคือการคุกคามทางเพศของนักศึกษา พึงได้ปฏิบัติอย่างจริงจัง ถ้าจับได้เป็นความจริงควรให้ครู-อาจารย์ ออกไปจากราชการ ไม่ต้องคอยมาย้ายกันไปมา เพราะเป็นการเสื่อมเสียสำหรับครู-อาจารย์ที่ควรต้องมีจริยธรรมและคุณธรรมสำหรับนักเรียน เป็นแบบอย่างของครู-อาจารย์ที่ควรแก่การยกย่องของศิษย์
อีกข้อคือการปฏิรูปการศึกษา ที่มีกระบวนการพิจารณากันมานานมาก ยังไม่มีข้อปฏิบัติ น่าจะรวดเร็วให้ทันใจ โดยเฉพาะการปฏิรูปการศึกษาด้านคุณภาพและความเหลื่อมบล้ำน่าจะทำได้ก่อน ไม่ต้องรอทำพร้อมกันไปทั้งหมด แต่ก็น่าจะยากพอสมควร เพราะฝังรากลึกมานาน คงต้องค่อยๆทำไปเป็นจังหวัดๆให้เห็นภาพก่อน หากทำพร้อมกัน บางจังหวัดยังไม่พร้อมคงทำไม่ได้อยู่ดี แต่ถึงอย่างไรควรจัดทำให้เห็นความเคลื่อนไหวของการพัฒนา นักเรียนเขาคงพอใจบ้าง แม้จะใช้เวลา 5-10 ปีก็ตาม
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ ควรได้เร่งรัดและปรับแก้ไขโดยด่วน เพราะบางเรื่องไม่น่าจะยากเย็นอะไร หากมัวรอแต่ละโรงเรียนเขาพิจารณากัน ความลักลั่นก็จะมีมากขึ้น นักเรียนเขาคงไม่ต้องการเช่นนั้น เร่งรัดให้เร็วกว่าเดิมดีกว่าปล่อยให้คณฯกรรมาการเขาทำกันไป เพราะการศึกษาเรามีปัญหาลุ่มๆดอนๆมานานแล้ว ซึ่งพอจะทราบว่าเราปล่อยปละละเลยมานานจนแก้ได้ยาก ถึงอย่างไรถ้าไม่ยกเครื่องการศึกษาไทยก็ยังคงเหมือนเดิม
ในระดับอุดมศึกษาควต้องปรับตัวเอง เช่น ใช้คุณภาพนำปริมาณ ซึ่งเด็กจะไม่มีมากพอที่จะเข้าเรียน คงต้องคิดใหม่ทำใหม่ เช่น
1. คิดใหม่เสมอ มีวิสัยทัศน์ มองในสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น
2. กำหนดเป้าหมายชัดเจน วิสัยทัศน์ต้องก้าวไกลทันโลก
3. คิดแล้วทำทันที
4. ทำงานและเดินไปตามนโยบายกับคนเก่ง
5. ปรับวิกฤติให้เป็นโอกาส ไม่อยุดนิ่งอยู่กับที่
6. พัฒนาอาจารย์และหลักสูตรให้ทันสมัยกับทุกกลุ่มผู้เรียนโดยเฉพาะ 0nline
7. บุคลากรต้องพัฒนาตนเอง
8. ปรับตัวโดยใช้เทคโนโลยีการสอนอย่างมีประสิทธิภาพ
9. รูปแบบการสอนต้องดึงดูดผู้เรียน
10. ผลิตนวัตกรรมสู่สังคม
การศึกษาไทยเป็นการสร้างคนในชาติ เราต้องใช้ทรัพยากรบุคคลให้เป็นประโยชน์ เป็นมือไม้ของการพัฒนาชาติ หากสามารถปฏิรูปและแก้ไขตามต้องการให้กับนักเรียนเลวได้บ้าง ย่อมส่งผลดีแก่วงการศึกษาไทยให้สามารถสร้างคนไปสร้างชาติได้