ท่าทีของ "นายกฯ หนู" อนุทิน ชาญวีรกูล ในการแก้ปัญหาชายแดนไทย-กัมพูชา ทำให้คนไทยทั้งประเทศ โดยเฉพาะชาวบ้านที่อยู่ตามแนวชายแดนผิดหวัง ทั้งmujตอนรับตำแหน่งท่าทีขึงขึง เอาจังเอาจริง แต่ตอนนี้หลายคนมองว่า "กล้าๆ กลัวๆ" หรือ "ไม่เด็ดขาด" หรือมีการวางแผน มียุทธศาสตร์ในการดำเนินการอย่างระมัดระวัง
ไม่ใช่ไม่กล้า แต่เป็น"การตัดสินใจที่ระมัดระวัง" และเลือกใช้ "กลไกความมั่นคง" แทนการตัดสินใจโดยตรงของฝ่ายการเมือง ซึ่งต่างจากรัฐบาล "แพทองธาร ชินวัตร" ที่ตัดสินใจเอง ไม่ให้ฝ่ายความมั่นคงเข้ามายุ่งเกี่ยว ทำให้ถูกมองว่ามีผลประโยชน์ทับซ้อน ผลพวงคลิปอังเคิล ประชาชนทั้งประเทศไม่พอใจ และมวลชนออกมาขับไล่
แต่ทำไม "รัฐบาลอนุทิน" กลับเลือกที่จะส่งไม้ต่อให้ทหารออกรับหน้าแทน เหมือนไม่รับผิดชอบโดยตรง เพื่อหลีกเลี่ยงการรับผิดชอบในการตัดสินใจที่อาจนำไปสู่การใช้กำลัง และความตึงเครียดในเวทีระหว่างประเทศ ที่มีความละเอียดอ่อนสูง ดังนั้นการเดินเกมอย่างชอบธรรม โดยการให้ "กองทัพ"และ "สภาความมั่นคงแห่งชาติ" สมช. ดำเนินการ เป็นการแสดงความโปร่งใส เพื่อยืนยันกับนานาชาติว่าไทยดำเนินการตามหลักกฎหมายและขั้นตอนสากล ไม่ทำตัวเป็น "รัฐอันธพาล"
ขณะที่นักวิชาการ "ผศ.ดร.วันวิชิต บุญโปร่ง" อาจารย์ประจำคณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต มองว่านี่เป็นยุทธศาสตร์ "คีมหนีบ" คือหัวใจสำคัญของ เกมอนุทิน! ภายใต้ท่าทีที่แข็งกร้าวเรื่อง "ไม่เสียดินแดนแม้แต่ตารางเซนติเมตรเดียว" รัฐบาลกำลังใช้กลยุทธ์ "ช้าแต่ชัวร์"
ควบคู่กับการใช้ทางการทูตเชิงรุก เป็นเชิงสื่อสารจุดยืนที่แข็งกร้าว แต่มีเหตุผลกับชาติมหาอำนาจ เพื่อเพิ่มแต้มต่อ และใช้นโยบาย "ด้านเศรษฐกิจ" กดดัน ไม่เปิดช่องทางการค้าชายแดนเพิ่ม เป็นเครื่องมือ "บีบ" ทำให้กัมพูชาที่ต้องพึ่งพาไทย "อยู่ไม่สุข" และต้องกลับมาเจรจาตามเงื่อนไขที่ไทยเสนอ
นอกจากนี้ยังเป็นการหลีกเลี่ยง "เหลี่ยมยั่วยุ" ไม่หลงกลตามเกมของกัมพูชา และพยายามรักษาการเจรจาแบบ "ทวิภาคี" ไว้ให้ได้ เพื่อไม่ให้ประเทศอื่นเข้าแทรกแซง
เพราะฉะนั้นท่าทีของนายกฯอนุทิน เลือกใช้ "เปลือกแข็งกร้าว" เพื่อยืนยันอธิปไตย ควบคู่ไปกับการใช้ "การทูตเงียบ" และ "กลไกความมั่นคง" เดินเกมอย่างชาญฉลาด และรอบคอบที่สุด ขณะเดียวกันยืมมือ "รัฐสภา" ร่วมกันหาทางออกปมทบทวน "MOU 43-44"
ดังนั้นการสวมบทบาท "กล้าๆ กลัวๆ" เพื่อซ่อน "คีมหนีบ" ทำไม "นายกฯ หนู" ถึงเลือกโยนปัญหาชายแดนให้ทหาร และสมช.จัดการทุกอย่างแทน คำตอบคือ เพื่อหลีกเลี่ยง "ความรับผิดชอบ" และใช้ "เศรษฐกิจ" บีบกัมพูชาให้กลับมาเจรจา!