"ครั้นน้องคึดฮอดอ้ายให้แนมเบิ่งเดือนดาว อันว่าสายตาเฮา สิสบกันอยู่เทิ่งฟ้า"
คำผญาอีสานที่ย่อระยะทางความคิดถึงจากปลายฟ้าไกลให้สบตากันผ่านดวงจันทร์ ดวงดาวเหมือนราวอยู่ใกล้เพราะขอบฟ้าปีนป่ายถึงแม้ครึ่งหนึ่งครึ่งทางฝัน ในเดือนช่วงเด่นฟ้าดาดาวมหาศาลมิคล้ายความเหงารันทดใจด้วยนั่งจิบเหล้ากับเงาตนเองในเวิ้งน้ำที่เงาก็เสมือนอดีตที่พร่าไหวมองเห็นแต่จับต้องก็แพรวพรายหายวับไปและจึงดื่มดวงจันทร์เพียงทิพย์ในอารมณ์กวี ความสุขความฝันในยามร่างกายพักผ่อนสุดแต่ฝันจะนำพาไปเรื่องไหน
ฝันทำหน้าที่บอกเล่าสื่อสารแทนใจให้เกิดนิมิตผ่านพบเห็น ทุกคนมีสิทธิ์จะคิดฝันเพียงแต่จะตื่นมาพบความจริงราตรีอันยาวนานแค่ไหน ในชีวิตอาจรักใครก็ได้ตามแต่ใจปรารถนาแม้เป็นเพียงข้างเดียวแต่ความฝันจะเป็นสะพานสานฝันให้ทั้งสุขสมหวังและผิดหวังตามแต่สุบินนิมิต ไออุ่นจากการหลั่งถ้อยรินคำจะช่วยผ่อนปรนความเหน็บหนาวในใจด้วยเลิศรสบทกวี ปลายฝนต้นหนาวถึงหนาวฝนหนาวลมถึงห่มไอ ถึงหนาวใจอิ่มใจหวังเราอาจเซทรุดบ้างในบางครั้งแต่พลังในใจยังเต็มกาย
ถ้าเราเอมอิ่มได้ในท่ามกลางความหิวโหยอยู่ในเพิงพักกระจิริดในสวนอักษรกล่อมเกลาด้วยภูมิคุ้มชีวินถวิลฝัน หากนักกลอนนอนฝันเป็นสันดานถึงเขียนอ่านอดใจมิใคร่เสียงดนตรีที่ไร้เสียง บทกวีที่ไร้อักษร ฉันทลักษณ์ที่ทำหน้าที่ไดอารี่แห่งชีวิตผ่านคลังคำไม่จำกัดความในจังหวะจะโคนเสียงประโยคที่จำกัดแต่ขยายความขอบฟ้ากว้างทางไกล เช้าชื่นเสียงไก่ขันปลาว่ายเริงสาคร แช่เท้าในธารน้ำไหลฟังเสียงลมหายและปรัชญาของธรรมชาติ สงบในความวุ่นวายขณะที่ภายนอกผู้คนต่างแก่งแย่งช่วงชิงหันหน้าคนละทางสร้างดาวกันคนละดวง
ใครไม่ทันเป็นคนหลงทาง จักรวาลแห่งกวี เมื่อกังวานเสียงกวีประหนึ่งเสียงเต้นไหวของกวีได้สัมผัสสุ้มเสียงร้อยกรองเหมือนก้องมาแต่ไกลราวกับกวีได้มาคุยกันพาดผ่านสะพานฝันให้คนข้ามก้าวเดินตามแต่ใจปรารถนา เล่าสู่กันได้อย่างบันเทิงเริงรื่นมโนรมย์ในวิมานในฝันแต่งบทกลอนสะท้อนสมัยฝากดินถึงจรูญจรัสรัศมีพราวพร่างฟ้า ไม่ต้องกอดหมอนนอนหนาวเพราะอิงอุ่นรสบทกวีที่ได้ทำงานขับกล่อมกานท์จากชีวิต
รวมบทกวีเล่มใหม่แห่งบรรณพิภพ อยากเสนอให้ช่วยสนับสนุนกวีหนุ่มน้อยถ้อยคำอันสุภาพราวกับผู้มีหัวใจอันราบรื่นตามลักษณะที่พบเห็นกับตัวตนของเขา "สะพานฝันบันไดดาว - ปรัชญา พวงเพ็ชร" คนบ้านเดียวกันกับ ราชินีเพลงลูกทุ่ง ผ่องศรี วรนุช งานเขียนนักกลอนรุ่นใหม่มือรางวัลขยันทำงานทั้งงานราษฎร์งานหลวง กลับมาบทกวีอีกทีนะอย่าปล่อยปละให้เฉาตายเหมือนไม้แห้ง นักกลอนกวีไม่เคยจับใครไปฆ่าแกงแค่เพียงแต่งชีวทัศน์อย่างชัดเจน : ที่มา เพจเฟซบุ๊ก ชินวัฒน์ ตั้งสุทธิจิต
#สะพานฝันบันไดดาว #ปรัชญาพวงเพ็ชร #รีวิวหนังสือ