"ดร.นพดล" ชี้ ชัยชนะที่ยั่งยืน ไม่ใช่ แค่ยึดพื้นที่ได้ แต่คือการยึด "ความชอบธรรม" ไว้กับเราให้ได้จนจบเกม

วันที่ 27 ธ.ค.2568 ดร.นพดล กรรณิกา อดีตผู้ทรงคุณวุฒิภายนอก กรมกิจการพลเรือนทหารบก กองทัพบก ปี 2557 และศิษย์เก่าด้านการจัดการนโยบาย-ยุทธศาสตร์ มหาวิทยาลัย จอร์จทาวน์ วอชิงตัน ดีซี สหรัฐอเมริกา หลักสูตรเรียนร่วม คณะนายทหาร ระดับ Joint Chiefs of Staff (JCS) กระทรวงกลาโหม สหรัฐอเมริกา และศิษย์เก่า ด้าน วิทยาการข้อมูล (Data Science & Methodology) มหาวิทยาลัย มิชิแกน สหรัฐอเมริกา โพสต์เฟซบุ๊ก  "มิสเตอร์ จิม" หลังจบรายการ ยูทูป ช่อง News Journey เกาะติดสถานการณ์ชายแดนไทย-กัมพูชา 26 ธันวาคม 2568

" เมื่อช่วงเช้าที่ผ่านมา (27 ธันวาคม) มีผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง ไลน์มาบอกผมว่า

สงครามยิ่งยืดเยื้อเราจะเจ็บ ไม่ต้องไปสนต่างชาติ ยึดได้แล้วค่อยว่ากัน ไม่มีการรบที่ไหนมีกติกา ช้าเดี๋ยวต่างชาติ ก็จ้องจะเข้ามามีส่วนร่วม

ผมกราบเรียนท่านฯ ไปว่า

ผมเห็นด้วยครับว่า สงครามยิ่งยืดเยื้อยิ่งเจ็บ

และในสนามรบจริง ไม่มีใครเล่นตามกติกาสวยงาม

แต่วันนี้ สงครามไม่ได้วัดกันแค่ใครยึดพื้นที่ได้ก่อน

วัดกันว่า ใครจะเป็นฝ่ายที่ ‘โลกยอมรับ’ หลังเสียงปืนเงียบลง

การยึดพื้นที่โดยไม่คำนึงถึงเวทีโลก

อาจชนะในแผนที่รบได้ในระยะสั้น

แต่แพ้ในเวทีโลกระยะยาว นั่นคือ ต้นทุนของประเทศไทยอาจจะสูงกว่าการรบหลายเท่า

ยกตัวอย่างแรกนะครับ

ตัวอย่างที่เห็นชัดคือ รัสเซีย – ยูเครน

ระยะแรก รัสเซีย ยึดพื้นที่ได้จริง

แต่…ถูกคว่ำบาตรทางเศรษฐกิจ

ระบบการเงินถูกตัดขาด

ภาพลักษณ์ในเวทีโลกเสียหายหนัก

ต้นทุนที่เกิดขึ้น คือ เศรษฐกิจหด เทคโนโลยี–เงินทุนไหลออก

ต้องแบกรับสงครามยืดเยื้อที่แพงกว่าการรบแรกหลายเท่า

เพราะชัยชนะเชิงยุทธวิธี ไม่ใช่ตัวเดียวกับ ชัยชนะเชิงยุทธศาสตร์

ชนะพื้นที่บางส่วน แต่แพ้เวทีโลกในระยะยาว

ตัวอย่างที่สองนะครับ คือ การรบของอิสราเอล – กรณีฉนวนกาซา

อิสราเอลมี ความได้เปรียบทางทหารชัดเจน ควบคุมพื้นที่และปฏิบัติการได้

แต่… ถูกกดดันจากองค์กรระหว่างประเทศ ถูกตั้งคำถามเรื่องความได้สัดส่วนของการใช้กำลัง

ภาพลักษณ์ด้านมนุษยธรรมถูกโจมตีอย่างหนัก

ต้นทุน คือ แรงกดดันทางการทูต ความสัมพันธ์กับพันธมิตรบางส่วนตึงเครียด

ต้องใช้พลังการทูต “ล้างภาพ” หลังการรบ

ไม่แพ้ทางทหาร แต่ต้องจ่ายต้นทุนทางการเมืองและภาพลักษณ์สูงมาก

คราวนี้มาทำความเข้าใจกันว่า “ต้นทุนระยะยาว” ที่แพงกว่าการรบ คืออะไร

มันคือ การคว่ำบาตร (เงินหาย แต่ปืนยังต้องซื้อ) ครับ

การโดดเดี่ยวทางการทูต และ การถูกดึงเข้าสู่กลไกระหว่างประเทศ

(ถูกสอบสวน / ถูกประณาม / Resolution)

และการทำให้ความขัดแย้งยืด เพราะอีกฝ่ายใช้ “เวทีโลก” เป็นสนามรบแทน

แต่ที่น่าเป็นห่วงอย่างยิ่งคือ ลองตอบคำถามผมให้ได้ว่า คนไทยทั้งประเทศเป็นหนึ่งเดียวกันแท้จริงหรือไม่ เกิดอะไรขึ้นมา เรือรั่ว คนไทยทุกคนจะช่วยกันอุดรอยรั่วของเรือนั้น หรือว่า จะโจมตี ประณามกันเอง จนเกิดเหตุลุกลามบานปลายภายในประเทศ และเวลานั้น ผู้นำกัมพูชาและชาวกัมพูชา ก็จะนั่งหัวเราะเยาะคนไทย ขออย่าให้ภาพนั้นปรากฎเป็นจริงเลย ดังนั้น คนไทยทุกคนจำเป็นต้อง เรียนรู้เท่าทัน เกมรบครั้งนี้และเป็นหนึ่งเดียวกันแท้จริง

นอกจากนี้ ประวัติศาสตร์การทำศึกสงครามทั่วโลก ชี้ให้เห็นแล้วว่า ภาระฟื้นฟูหลังสงครามที่ต้องทำภายใต้สายตาและเงื่อนไขของนานาชาติ

มันแพงกว่า กระสุน รถถัง และยุทโธปกรณ์

ผมกล่าวต่อว่า

ต่างชาติไม่ได้เข้ามาเพราะการรบจบ ‘ช้า’ แต่เข้ามาเมื่อเห็นว่า ใครควบคุมสถานการณ์ไม่ได้

แต่ถ้าเรารีบโดยไม่คิด

เราเปิดประตูให้เขาเข้ามาเอง

แต่ถ้าเรานิ่ง คุมเกม และชัดในหลักการ

โลกจะไม่มีข้ออ้างเข้ามาแทรกครับ นี่แหละ คือ ความท้าทายเชิงยุทธศาสตร์การรบที่มากกว่า ยุทธวิธีการรบของไทย

ขอให้พวกเราทราบว่า การทำศึกสงครามในยุคสมัยใหม่นี้ ห้วงเวลานี้ ชัยชนะที่ยั่งยืน ไม่ใช่ แค่ยึดพื้นที่ได้ แต่คือการยึด ‘ความชอบธรรม’ ไว้กับเราให้ได้จนจบเกมครับ

ด้วยหัวใจรักชาติและประชาชนที่เต็มเปี่ยม ครับ"