เลือกตั้ง คอร์รัปชั่น กับมลพิษ

เสรี พงศ์พิศ www.phongphit.com ได้ทำโพลเล่นๆ แบบถามนำได้ผลน่าสนใจว่า การเลือกตั้งที่จะถึงนี้ จะเลือกพรรคการเมืองที่มีนโยบายชัดเจนเรื่องการแก้ไขปัญหาคอร์รัปชั่นและมลพิษ โดยไม่สนใจว่าเป็นพรรคเก่าพรรคใหม่พรรคใหญ่พรรคเล็ก แต่หลายคนสงสัยว่า ถ้ามีนโยบายแล้วไม่ได้ทำหรือทำไม่ได้จะทำไง คราวหน้าก็กาหัวไว้ว่าจะไม่เลือกอีก จะได้ไม่โดนหลอกอีก แม้ว่าจะอ้างเหตุผลศรีธนญชัยร้อยแปด วิธีการเช็คตอนที่พรรคการเมืองหาเสียงต้องดูรายละเอียดว่า นโยบายการแก้ปัญหาคอร์รัปชั่นและแก้มลพิษของพรรคนี้มีรายะเอียดอะไร เพราะวิสัยทัศน์ดี แต่ไม่มีแผนปฏิบัติ เขาเรียกว่าเป็นฝันกลางวัน มีแผนปฏิบัติดี มีกิจกรรมมากมาย แต่ไม่มีวิสัยทัศน์ชัดเจน อันนี้เป็นฝันร้าย ไม่รู้ของไทยวันนี้จะเข้าข่ายอันหลังนี้หรือไม่ เพราะมีนโยบายปราบคอร์รัปชั่นตั้งแต่ต้น แต่ไปๆ มาๆ นาฬิกาหรูและอื่นๆ มันแย้ง องค์กรเพื่อความโปร่งใสนานาชาติ เผยดัชนีภาพลักษณ์การคอร์รัปชันในภาครัฐทั่วโลกประจำปี 2561 พบไทยได้เพียง 36 คะแนนใน 100 ต่ำกว่าค่าเฉลี่ยนที่ 43 คะแนน และอันดับความโปร่งใสลดลงจากอันดับที่ 96 มาอยู่อันดับที่ 99 จะเรียกว่าสอบตกก็คงไม่ผิด ห้าปีที่ไม่มีการเลือกตั้ง มีรัฐบาลทหาร เผด็จการไม่เป็นประชาธิปไตย แต่ภาคธุรกิจไทยให้คะแนนผู้นำในเรื่องคอร์รัปชั่นเต็มร้อย แต่รัฐบาลนี้ไม่ได้มีผู้นำคนเดียว มีรัฐบาล มีคณะรัฐมนตรี มีคนใกล้ชิด คนร่วมงาน บริวารมากมาย หน่วยงานภาครัฐ วัดได้ไหมว่าปลอดคอร์รัปชั่นกี่เปอร์เซนต์ ก็ยังมีรายงานว่า การหักหัวคิวยังมีสูง บางแห่งไม่ได้น้อยลงไปจากรัฐบาล “ประชาธิปไตย” ก่อนหน้านั้น บางแห่งต่ำลงเล็กน้อย แล้วหัวหน้ารัฐบาลปลอดคอร์รัปชั่นคนเดียวไปทำไม ถ้าดีจริง คงไม่สอบตกได้ 36 คะแนนเป็นแน่ เพราะเขาประเมินกันรอบด้าน ไม่ใช่หัวหน้ารัฐบาลคนเดียว ถ้าไม่มีนักศึกษาฝึกงานอย่าง “น้องแบม” ไปพบและร้องเรียน จะรู้ไหมว่ามีการโกงเงินคนจนมโหฬารจากหน่วยงานของรัฐ แล้วก็ตามมาด้วยการโกงเงินคนพิการ อาหารกลางวันเด็ก โครงการไทยนิยมและอื่นๆ จนแทบไม่มีกระทรวงไหนหน่วยงานใดที่ปลอดคอร์รัปชั่น พรรคการเมืองที่มีนโยบายแก้ปัญหาคอร์รัปชั่นต้องมีอย่างน้อย 2 อย่าง 1) ระบบโครงสร้างที่มีธรรมาภิบาลที่ประเมินได้ โปร่งใส ตรวจสอบได้ มีคณะกรรมการจากภาคประชาชน ภาคชุมชน มีอำนาจในการตรวจสอบอย่างแท้จริง ไม่ใช่เสือกระดาษหรือพรรคพวกกันเอง ที่ต่างตอบแทน 2) ส่งเสริมความเข้มแข็งของชุมชน ให้มีส่วนร่วมในการบริหารจัดการทรัพยากร งบประมาณเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น ให้มีแผนแม่บทพัฒนาชุมชนของตนเองอย่างรอบด้าน ไม่ใช่ให้แต่เขียนโครงการของบประชานิยมเฉพาะหน้าหาเสียง หรือมีแต่โครงการแต่ไร้วิสัยทัศน์ (พวกที่จะเป็นฝันร้ายในอนาคต) แล้วมีหัวคิวให้ผู้เกี่ยวข้อง กลับไปส่งเสริมการโกงกินในระดับท้องถิ่นอีกต่างหาก การโกงกินในหน่วยงานราชการมีทุกระดับ ตั้งแต่บนลงล่าง ทำอย่างไรให้มีนโยบายแก้ไขทุกระดับอย่างชัดเจน ไม่รอให้มีการโกงกินมโหฬารแล้วค่อยจับคนติดคุก ซึ่งสายเกินไป และไม่ได้ทำกันง่ายๆ ในระดับล่าง ข้าราชการที่ทำงานใกล้ชิดชุมชนกินหัวคิวเท่าไร แม้แต่งบประมาณหรือข้าวของช่วยภัยพิบัติยังฟาดกันได้โดยไม่อายฟ้าอายดินหรืออายคนจน กินได้อย่างแยบบลอย่างไร ถ้าชุมชนไม่เข้มแข็ง รัฐบาลไม่ปกป้อง ชุมชนก็ไม่กล้าร้องเรียนหรือลุกขึ้นมาจัดการคอร์รัปชั่นในบ้านตนเอง มีรายละเอียดอื่นๆ ที่พรรคการเมืองควรนำเสนอทั้งวิสัยทัศน์ ภาพนิมิต ภาพฝันสังคมปลอดการโกงกินในทุกระดับพร้อมด้วยวิธีการปฏิบัติให้เป็นจริง การจัดการมลพิษ ไม่ใช่เพียงฝุ่นพิษควันพิษที่มาแบบหนักหนาสาหัสอย่างที่กำลังเกิดขึ้นในเดือนมกราคมหรือหน้าหนาว ที่ฝุ่นถูกกดลงมา ลอยหายไปในอวกาศไม่ได้ เมื่อเข้าหน้าร้อนหน้าฝนเรื่องนี้ก็จะลดลงเพราะฟ้าเปิด แต่ปีหน้าก็มาใหม่ แล้วก็เร่งทำเป็นไฟลนก้นเหมือนเดิม มีไหมวิสัยทัศน์และแผนงาน ปัญหาหน้าหนาวเกิดขึ้นได้เพราะปัญหาที่สะสมมาทั้งปี ระบบโครงสร้าง การบังคับใช้กฎหมายที่ไม่มีประสิทธิภาพ การใช้รถยนต์ จักรยานยนต์ การก่อสร้าง โรงงาน การเผาทุ่งนาป่าเขา ถ้ามาเอาจริงเอาจังกันแค่หน้าหนาวเมื่อระดับฝุ่นพิษสูงก็ไม่ทันการแล้ว มาตรการร้อยแปดที่ออกมาแบบไร้วิสัยทัศน์ก็แก้ไม่ได้ ประเทศอื่นก็มีปัญหา เขาแก้ไขกันอย่างเป็นระบบ อย่างที่เห็นว่อนกันในโซเชียลมีเดีย อันเป็นที่มาของการวิพากษณ์วิจารณ์รัฐบาลว่าทำอะไรอยู่ แล้วผู้นำจะไปโกรธแล้วประชดประชันชาวบ้านเขาทำไม ในเมื่อเป็นหน้าที่ของท่าน มาตรการระยะสั้นระยะยาวก็เสนอมา อยู่ตั้ง 5 ปีไม่เห็นมีนโยบายอะไรจริงจังในเรื่องมลพิษ ก่อนการเลือกตั้งเรื่องมันถึงฟ้อง แล้วจะมาร้องเรียกหาคะแนนสืบทอดอำนาจอีก มลพิษไม่ใช่แค่เรื่องอากาศ แต่พิษในดิน ในน้ำ ในอาหาร ที่หนักหนาสาหัสกว่า การต่อสู้เพื่อปกป้องสุขภาพของตนเอง ปกป้องทรัพยากรจากสารพิษที่มากับยาฆ่าหญ้า ยาฆ่าแมลง ที่เป็นผลประโยชน์มหาศาลของพ่อค้านายทุน เป็นที่วิพากษ์วิจารณ์ว่ารัฐบาลไม่เห็นทำอะไรที่แสดงว่าเข้าใจผลเสียหายต่อสุขภาพของคนไทย ค่าใช้จ่ายใหญ่กว่าภาษีที่นายทุนพวกนี้จ่ายให้รัฐมากมายนัก หรือว่าคนที่เกี่ยวข้องจะขาดรายได้พิเศษจากธุรกิจสารพิษพวกนี้ เรื่องนี้จึงโยงไปถึงเรื่องปัญหาคอร์รัปชั่นด้วย คอร์รัปชั่นนโยบายที่ร้ายแรงและแก้ไขได้ยาก ถ้าหากรัฐบาลไม่มีเจตจำนงทางการเมือที่บริสุทธิ์ใจและมุ่งมั่นจริงๆ พรรคการเมืองที่จริงใจในเรื่องการแก้ปัญหามลพิษในอากาศ ในดิน ในน้ำ ในอาหาร ในพืช ในสัตว์ ในสิ่งแวดล้อม จะได้ใจประชาชนอย่างแน่นอน วันนี้โลกหมุนกลับแล้ว คนโหยหาธรรมชาติ อาหารปลอดพิษ ชีวิตปลอดภัย ต้องการสังคมปลอดคอร์รัปชั่น การคอร์รัปชั่นคือมลพิษที่ร้ายแรงที่สุดในสังคมไทย พรรคการเมืองแก้ไขสองอย่างนี้ได้ คุณได้ใจคนไทยอย่างแน่นอน เพราะคุณคือผู้แทนประชาชนจริงๆ นี่ต่างหากคือประชาธิปไตย