ไทรโยคที่รัก…มีเรื่องเล่า / ยูร กมลเสรีรัตน์
เวลาเหยินยิ้ม เขายิ้มสวย เป็นยิ้มบริสุทธิ์ของหนุ่มชาวบ้าน ฟันของเหยินขาวมาก ถ้าไม่ติดว่าฟันเหยินและฟันหน้าซี่ใหญ่ “เฮ้ย!เหยิน อย่ากัดกูนะโว้ย” ชาวบ้านบางคนชอบแหย่เย้าเหยินแบบนี้อยู่บ่อย ๆ
เหยินยื่นหน้ายิงฟันล้อกลับ แล้วอ้าปาก ทำท่างับ ใคร ๆ พากันหัวเราะครืน เขาไม่ได้แสดงอาการโกรธ ชาวบ้านบอกผมว่าเหยินไม่เคยโกรธใคร ไม่เคยเห็นเหยินโกรธใครสักครั้ง
ผมฟังแล้วรู้สึกทึ่ง ผมว่าคนที่ไม่โกรธใคร เป็นคนโชคดีมีบุญนะ จิตใจไม่เป็นทุกข์ ชีวิตมีแต่ความสุข สุขภาพจิตก็ดี สุขภาพกายก็ดีตาม เพราะมีแต่ฮอร์โมนดีหล่อเลี้ยงร่างกาย ผมอ่านเจอในเน็ต หลายคนก็รู้ ไม่ใช่แต่ผม หลักทางการแพทย์เขาว่าอย่างนั้น แล้วผมก็รู้จากชาวบ้านว่า เหยินไม่เคยเจ็บป่วยเลย
“กูไม่เคยเห็นเหยินมันเจ็บไข้ มันแข็งแรงกว่าพวกเราเสียอีก พูดแหย่อะไรมัน มันก็ยิ้มอย่างเดียว” คนหนึ่งเล่า
“ต้องยิ้มให้เยอะ ๆ อย่างมัน จะได้ไม่เจ็บไข้” อีกคนพูดแกมหัวเราะ
“แดกแต่เหล้า จะไม่เจ็บไข้ได้ยังไง” คนหนึ่งแย้ง
“แต่เวลาเป็นไข้เป็นหวัด เหล้านี่แหละโว้ยชะงัดนัก” คนเดิมลงความเห็น
“ก็นั่นแหละว่ะ ถึงยังแดกอยู่ไง”
พูดจบ เสียงหัวเราะของของชาวบ้านที่นั่งจับกลุ่มดื่มกันตรงม้าหินร้านของติ๋มที่โทนดังครืน
ชาวบ้านจะดื่มเหล้าขาวกัน ไม่ดื่มเหล้าที่คนทั่วไปดื่ม ซึ่งชาวบ้านเรียกว่าเหล้าแดง ที่ไม่ดื่ม เพราะมันมีราคาแพง สำหรับพวกเขา บางครั้งไม่มีเงินก็ซื้อทีละก๊ง ๆ ละ 30 บาท กระดกครั้งเดียวหายวับลงในลำคอ
ถ้าติดลม ก็เอาอีกก๊งหนึ่ง ก่อนจะเดินกลับบ้าน ถ้าพอมีเงิน ก็ซื้อกั๊กหนึ่งคือ ครึ่งแบน มีเงินมาก ซื้อเป็นขวด หิ้วกลับบ้าน เห็นแล้ว น่ากลัว แต่พวกเขาอยู่ไปวัน ๆ ใช้ชีวิตให้มีความสุข หลังจากเหนื่อยล้ากับงานในไร่ โดยเฉพาะผู้หญิงมอญ จะไม่ดื่มเลย เพราะผู้ชายมอญดื่มแทนแล้ว
เหยินไม่ดื่มเหล้า ไม่ยุ่งผู้หญิง ไม่สุงสิงใคร ไม่เฉียดใกล้การพนัน อย่าว่าแต่การพนันเลย หวยเบอร์ เหยินก็ไม่ซื้อ สมัยโบราณเรียกอบายมุขสี่อย่างว่า“สุรา นารี พาชี กีฬาบัตร” เหยินไม่แตะเลย
“เหยินมันเป็นคนดี”ผู้เฒ่าคนหนึ่งพูด
“พวกฉันเป็นคนดี เสียแล้วไงลุง” คนในวงเหล้าขาวเขาโทนเล่นลิ้น
“รู้ไหมวะ”คนหนึ่งทำหน้าตาขึงขัง “เหยินมันไม่เคยเอาผู้หญิงเลย”
“เฮ้ย! “ใคร ๆ ก็รู้ อย่าว่าแต่เอา กอด ยังไม่เคยกอด พวกเราตอดได้ตอดดี”
จบคำของคนพูด เสียงฮาครืนดังขึ้นทันที
“มันกอดสาว กูรู้”เสียงใครคนหนึ่งดังขึ้น
วงเหล้าขาวเงียบกริบ หูผึ่งทันที พากันมองคนพูดเขม็ง ตั้งท่าฟัง
“ไม่มีร้อก มันไม่ยุ่ง”คนหนึ่งโบกมือ
“มี”คนเดิมเน้นเสียง “มีคนเห็น ”
ทุกคนตั้งหน้าตั้งรอฟังแล้วคนเล่าก็เฉลย
“มันนอกกอดวัวสาว ตอนไปนอนเฝ้าวัว”
คราวนี้เสียงฮาครืนดังกว่าเดิม
ผมเคยได้ยินเรื่องเหยินนอนกอดวัวมาแล้ว ทำให้อดยิ้มไม่ได้ ผมว่าน่ารักนะ กอดวัวก็ดีไปอย่าง ไม่เสียเงิน มีแต่ได้ เพราะให้ความรักความอบอุ่นกับวัว ทำให้สมบูรณ์ กอดสาว มีแต่เสียเงิน เผลอ ๆ เสียเยอะด้วย
เหยินมีวัวเกือบ 20 ตัว คนชนบท ใครที่มีวัวมากขนาดนี้ ถือว่ามีฐานะ ยิ่งเป็นคนโสดด้วย ผู้หญิงคนไหนได้เป็นเมีย ถือว่าโชคดีมาก วัวของเหยินเป็นวัวพันธุ์หลายตัว
ไม่เพียงแค่นั้น เหยินยังมีไร่สวนผสม ปลูกทุกอย่างที่กินได้และขายได้ ที่สำคัญ เหยินเป็นลูกชายเพียงคนเดียว มีแต่แม่ พ่อไปสวรรค์หลายปีแล้ว
ด้วยเหตุนี้จึงมีผู้หญิงที่สนใจเหยิน ใครเล่าจะไม่สนใจ มีฐานะขนาดนี้ ซ้ำยังไม่มีภาระ ได้เหยินเป็นผัว ไม่ต้องกลัวจน สบายตลอดชาติ
เหยินอายุ 40 กว่า รูปร่างค่อนข้างสูง กางเกงขาสั้นเป็นประจำ มีชาวบ้านแซวว่า
“เหยิน ใส่กางเกงในรึเปล่าวะ”
“ไม่ได้ใส่ ไม่เคยใส่ มันเย็นดี”เหยินตอบซื่อ ๆ
ถึงแม้เหยินจะมีฟันเหยินเป็นเอกลักษณ์ประจำตัว แต่หน้าตาของเหยินไม่ถึงกับขี้ริ้วขี้เหร่หรอก พอไปวัดไปวาได้
“เหยิน มากัดกูมั้ย กูอยากให้กัด”
หญิงชาวบ้านบางคนจะแซวเหยิน แบบหมาหยอกไก่นั่นแหละ เผื่อฟลุ้ค ผู้หญิงที่แซวไม่ใช่คนโสด มีแต่แม่ม่าย ที่นี่แม่ม่ายเยอะมาก อายุแค่ 20 กว่า ก็เป็นม่ายแล้ว บางคน ‘ดับเบิ้ลม่าย’ก็มี ชาวบ้านเขาเรียกว่า ม่ายแล้วม่ายอีก
แล้วก็มีแม่ม่ายคนหนึ่งเข้าถึงตัวเหยิน เข้าถึงห้องนอนเสียด้วยสิ เรื่องนี้รู้มาจากวงเหล้าที่เขาโทน
“ผู้หญิงเข้าไปถึงห้องนอนไอ้เหยินจริงเหรอวะ”คนหนึ่งตั้งคำถามผู้ที่รู้ลึก
“ไม่จริงได้ยังไง คนเขาเห็นกันตอนนังนั่นออกมาจากห้องนอน”คนหนึ่งขยายความ
“ฮ้า!”คนเดิมอุทาน
คนอื่น ๆ ตาลุก ตั้งหน้าตั้งตารอฟัง
“งั้น เหยินมันก็เสร็จนังนั่นสิ”คนในวงเหล้าลงความเห็น
“ไม่-ไม่”คนที่เล่าส่ายหน้า
“เฮ้ย! ขนาดผู้หญิงเข้าไปในห้อง ยังไม่เสร็จอีกรึ”
แล้วความจริงก็ถูกเปิดเผยออกจากปากคนเล่า....
เสียงเคาะประตูห้องนอนดังถี่รัว ตามด้วยเสียงเรียกของผู้หญิง
“เหยิน เปิดประตูด้วย”
“ใคร”เหยินร้องถาม
“เปิดประตูก่อน มีอะไรจะให้”เสียงตอบดังหน้าประตู
“ใครวะ คนกำลังจะนอนพักหน่อย”
เหยินบ่นพึมพำพลางดึงกลอน แล้วผลักประตูเปิดออก พลางชะโงกหน้าออกไป หญิงวัยกลางคนรูปร่างอวบอัดยืนยิ้มแต้อยู่หน้าประตู
ทันใด หญิงอวบก็ผลักหน้าอกของเหยินค่อนข้างแรง พลางส่งเสียงบอก
“ก็ไปนอนซี่”
ร่างของเหยินเซกรูด หญิงอวบก้าวตามติด ไม่สนใจว่าประตูยังเปิดแง้มอยู่ ผลักร่างของเหยินอีกครั้งล้มหงายลงบนที่นอนบนพื้นเรือน สาวอวบถลาเข้าไปโถมทับทันที แต่เหยินรีบกลิ้งตัวหลบ แล้วเขารีบยันกายลุกขึ้น กระโจนแผล็วลงจากหน้าต่างเสียงดังตุ้บ เหยินรอดไปได้อย่างหวุดหวิด ไม่เสียความบริสุทธิ์
สาวม่ายที่หวังจะพิชิตเหยินแบบจู่โจม ส่งเสียงเอะอะอย่างหัวเสีย ขณะเดินออกมา
“ไอ้เหยินหน้าโง่ เสียอารมณ์หมด”
พอเล่าจบ คนในวงเหล้าส่งเสียง “ว้า! “ เกือบจะพร้อมกัน
“เป็นกู กูไม่ให้ปล้ำหรอก กูจะปล้ำเอง” คนหนึ่งเล่นลิ้น
เสียงฮาอย่างครื้นเครงดังขึ้นทันที
“กูเหมือนกัน”อีกคนรีบเสริมขึ้น
คนเล่ายิ้มน้อย ๆ แล้วลากเสียงพูดเชิงยั่วให้อยากฟัง
“ถึงไม่เสร็จ แต่รายสุดท้าย เด็ดโว้ย”
“เสร็จรึ”คนหนึ่งรีบถามทันที
“บอกก็ไม่สนุกซีวะ นังคนนี้มันยอดกว่าโว้ย ไม่รีบร้อน มันแผนสูง เนียนว่ะ กูยกนิ้วให้มันเลย”.....
“นังคนนี้มันฉลาด มันไปตามเหยินให้ไปเปลี่ยนหลอดไฟ ตอนแรกนังคนนี้ขึ้นไปยืนบนเก้าอี้เปลี่ยนเอง ให้เหยินจับเก้าอี้ แล้วเขย่ง แต่ไม่ถึง ไอ้เหยินเลยขึ้นไปยืนบนเก้าอี้เปลี่ยนให้ นังคนนี้ก็จับเก้าอี้ให้ พอเปลี่ยนเสร็จ มันก็ไหว้ที่หน้าอกของเหยินทุกครั้ง นังคนนี้อายุน้อยกว่า เหยินเห็นว่าเป็นเด็กกว่า มันลูบหัว บอกว่าไม่เป็นไร คนบ้านเรา ช่วยกันได้ก็ช่วย เหยินมันคนซื่ออยู่แล้ว
น้ำไม่ไหล นังคนนี้ก็ไปตาม ไปตามตอนกลางคืนนะ ไม่ใช่ตอนกลางวัน เหยินไปดูที่วาว์วน้ำ เห็นปิดอยู่ นังคนนี้ก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ พูดว่า สงสัยเด็กคงไปหมุนเล่น ก็รู้กันอยู่แล้วว่าหมู่บ้านเราน้ำไม่ไหลบ่อย ปีหนึ่งไม่ไหลเกินสิบครั้งก็มี มันเลยใช้แผนนี้ ชาวบ้านพากันต่อว่าเทศบาล เหยินมันก็บอกชาวบ้านว่า อย่าไปว่าเขาเลย คนเราให้อภัยกันเป็นสิ่งประเสริฐ มันพูดยังงี้ทุกครั้ง ก็มันเป็นคนดี มันบวชมาแล้ว
ถึงแม้จะวางแผนหลายครั้งไม่สำเร็จ นังคนนี้มันมีความพยายามเหลือเกิน วันหนึ่ง โชคเข้าข้างมัน ไฟดับจริง ๆ มันไปตามเหยินให้ไปดู ถึงรู้ว่าฟิวส์ขาด พอดีเสียงตุ๊กแกร้อง นังคนนี้หวีดร้องเสียงดัง เซไปชนเก้าอี้ ไอ้เหยินเสียหลัก ตกลงมาจากเก้าอี้
มันสองคนล้มลงคลุกกันบนพื้น นังคนนี้กอดเหยินไว้แน่น มันเพิ่งอาบน้ำประแป้ง ใส่เสื้อคอกระเช้าด้วย กลิ่นแป้งหอมกรุ่น เหยินสูดดมตัวนังคนนี้ใหญ่ ครางออกมาว่า
“หอม ๆ หอมจัง”
“ถ้าหอม ก็หอมซี่พี่เหยิน หอมให้ทั่วตัวเลย”
ไม่พูดเปล่า รีบจับมือของเหยิน ล้วงลงไปในเสื้อคอกระเช้า เหยินครางใหญ่ นังคนนี้ไม่รอช้า ใช้มือลูบเป้าเหยิน ลูกน้องตื่นตัวทันที มันรีบลุกขึ้นนั่งคร่อมเหยิน ถอดเสื้อคอกระเช้าเหวี่ยงออกไป เตรียมพิชิตความบริสูทธิ์ของเหยิน
มือของเหยินทำหน้าที่โดยอัตโนมัติ ก็สองเต้าลอยอยู่ตรงหน้าอย่างนั้น มีรึจะทนไหว เป็นใครก็ทนไม่ไหว ไม่ใช่พระอิฐพระปูนนี่นา มันหลุดเสียงครางออกมา กางเกงขาสั้นถูกนังคนนี้ถอดออกไปกองอยู่ปลายตีนเมื่อไหร่ไม่รู้”
เสียงคนในวงเหล้าที่นั่งฟังตาลุกพลางครางฮือออกมาเกือบจะพร้อมกัน ในขณะที่คนเล่าหยุดทอดจังหวะการเล่า จนมีเสียงเร่งเร้าดังขึ้น
“หยุดทำไมวะ กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม รีบเล่าต่อ”
“กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มจริง ๆ ว่ะ”คนเล่าเอ่ยขึ้นยิ้มๆ “แต่อยู่ ๆ เหยินมันก็ร้องออกมาว่า ไม่-ไม่เอา ลูก ๆ”
นังคนนี้กำลังจะจัดการไอ้เหยินอยู่แล้ว รีบบอกอย่างหงุดหงิดว่า
“ไม่มีลูกหรอกพี่เหยิน ฉันเป็นหมัน ตั้งแต่ยังไม่เลิกกับผัว”
“ไม่-ไม่เอา”ไอ้เหยินละล่ำละลักพูด
“เอากับฉันไม่มีลูกแน่พี่เหยิน ไม่ต้องกลัว”
เหยินไม่ฟังเสียง รีบผลักหน้าอกนังคนนี้ออก แล้วผุดลุกขึ้นทันที
“กูจะไปดูลูก-ลูกวัว วัวกูเพิ่งออกลูก”
เล่าจบ คนในวงเหล้าพากันเงียบอึ้ง ต่างหันไปมองตากัน เพียงครู่เดียว ก็พากันปล่อยเสียงหัวเราะออกมา
“นังคนนี้มันเป็นใคร อยากรู้ว่ะ”คนในวงเหล้าถามขึ้น
“ใครวะ”อีกคนามเร่งเร้า
คนเล่ารีบโบกมือราวกับไล่แมลงวัน
“เป็นความลับโว้ย บอกไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด”คนเล่าเน้นเสียงหนักในท้ายประโยค
“ถ้าเป็นความลับ แล้วเอ็งรู้เรื่องนี้ได้ยังไง”อีกคนตั้งคำถาม
“ก็มันเล่าให้กูฟังเอง”คนเล่าเฉลย “มันให้กูเก็บเป็นความลับ มันอายคนเขา กูรับปากมันแล้วว่าจะเก็บเป็นความลับ”
“มีค่าปิดปากเก็บความลับรึเปล่าวะ”คนหนึ่งสงสัย
คนเล่ายิ้มกริ่ม แล้วลดเสียงพูดให้เบาลง
“บอกไม่ได้ เป็นความลับ”
สังคมในชนบทแคบมาก ใครทำอะไร ที่ไหน รู้หมด ปิดไม่ได้หรอก ยิ่งยุคโซเชียล เน็ตเวิร์ค แผล็บเดียว ถึงกันหมด แม่ม่ายวัยละอ่อนอายชาวบ้าน ในที่สุดก็หนีตามคนขับรถรับจ้างไปอยู่ที่อื่น
“เหยินนอนกอดแต่วัว ไม่อยากนอนกอดสาวบ้างเหรอ”ชาวบ้านคนหนึ่งถาม
“ไม่เอา”เหยินสั่นหน้า “ผู้หญิงจู้จี้ขี้บ่น นอนกอดวัวมีความสุขกว่า มีแต่ได้กับได้ มันไม่เคยบ่น นอดกอดผู้หญิงมีแต่จะเสียเงิน”
พูดจบ เหยินยิงฟันยิ้มจนเห็นฟันเหยินซี่ใหญ่