สังคมเครือข่าย

ทุกวันนี้สังคมมนุษย์เข้าสู่ “ยุคข้อมูลข่าวสาร” มนุษย์สามารถสื่อสารกันผ่านทาง “เครือข่าย network” ได้มากมาย มากมายจนหมดยุคที่ภาครัฐจะผูกขาดการสื่อสารเอาไว้ได้ฝ่ายเดียว ปัจจุบันผู้คนในตัวเมือง หากไม่มีบริการอินเตอร์เน็ต ไม่มีบริการ Wifi ก็คงอยู่อย่างหงุดหงิดมาก เพราะส่วนใหญ่เสพติด “เครือข่าย” ที่ตนเองชอบ การสื่อสารแบบเครือข่ายนั้น มีทั้งคุณและโทษ ใช้ให้เกิดคุณค่ากับมนุษยชาติก็ได้ ใช้ทำลายล้างมนุษยชาติก็ได้ เราต้องรู้จักเลือกรับ เลือกใช้อย่างถูกต้อง คำถามที่คนรุ่นใหม่มักสงสัย คือคนโบราณในอดีตไม่มี “เครือข่าย” พวกเขาอยู่กันได้อย่างไร ? ก่อนอื่นต้องอธิบายความหมายของ “เครือข่าย” เสียก่อน เครือข่ายหรือ network การสื่อสารนั้น แม้การสื่อสารในยุคอดีตจะไม่มีโลกอินเตอร์เน็ตที่รวดเร็วอย่างปัจจุบัน แต่ก็มิใช่ว่าคนโบราณไม่เห็นคามสำคัญของการสื่อสารผ่านเครือข่าย สังคมมนุษยชาติพัฒนามาเป็นลำดับด้วยการสื่อสาร และการขยายเครือข่าย เริ่มจากพัฒนาภาษาพูด การสื่อสารกันได้ด้วยสัญลักษณ์ทางเสียงจนเกิดเป็นภาษาพูด เป็นหมุดหมายสำคัญที่ทำให้มนุษยชาติแตกต่าง หลุดพ้นจากความเป็นสัตว์เดรัจฉาน เครือข่ายมนุษยชาติ เริ่มต้นจากครอบครัว (โคตรตระกูล) รู้จักความจำเป็นของการแต่งงานข้ามโคตรตระกูล รู้จักทำการเพาะปลูก ทำให้หลุดพ้นการเลี้ยงชีพแบบ “เก็บและล่า” สามารถลงหลักปักฐานสร้างบ้านอาศัยอยู่ถาวร จึงเกิดเป็น “อารยธรรม” civilization ขึ้น จาก “เครือข่าย” โคตรตระกูล ขยายตัวเป็นเผ่า พัฒนาเจริญต่อมาเป็นบ้านเป็นเมือง มีผู้ปกครองและผู้ถูกปกครอง มีการแบ่งสาขาอาชีพมากขึ้น บ้านเมืองพัฒนาสลับซับซ้อนขึ้น “เครือข่าย” การสื่อสารก็ยิ่งมีความสำคัญมากขึ้นเรื่อย ๆ จนก้าวกระโดดครั้งใหญ่ เมื่อเกิดภาษาเขียนขึ้น บันทึกภูมิปัญญาความรู้ และใช้สื่อสารกัน เครือข่ายการสื่อสารพัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ ตามระดับการพัฒนาของชุมชนที่ขยายตัวใหญ่โตและซับซ้อนขึ้น จากบ้านเป็นเมือง เป็นนครรัฐ เป็นสหพันธ์นครรัฐ จนเป็นอาณาจักร แล้วหลาย ๆ อาณาจักรก็ต้องติดต่อกัน ค้าขายกัน ต่อ ๆ กันไปหลายทอด เช่น สินค้าจากสุวรรณภูมิและเอเชียตะวันออกแพร่ไปถึงอาณาจักรโรมันในยุโรปได้ เป็นต้น ในการปกครองอาณาจักร การสื่อสารผ่านเครือข่ายต้องพัฒนาขึ้นมาก เพราะความจำเป็นในการรักษาอำนาจของผู้ปกครอง เมื่อเศรษฐกิจสังคมเจริญขึ้น เครือข่ายการสื่อสารในภาคราษฎร (ปัจเจกชน)ก็เจริญตามมา ความมั่นคงของอำนาจการปกครอง , ความเข้มแข็งของกองทัพและการเอาชัยชนะในสงครามขยายอำนาจนั้น ล้วนต้องมีรากฐานการสื่อสารเครือข่ายที่เข้มแข็ง ปัจจุบันงาน “เครือข่าย” ยกระดับเป็นเรื่องสำคัญสูงสุดในการบริหารประเทศ ผู้กุมอำนาจรัฐต้องเข้าใจความเปลี่ยนแปลงของโลก แล้ววางยุทธศาสาตร์ด้านนี้ให้ถูกต้อง