สถาพร ศรีสัจจัง
สุนทรภู่เคยเขียนถึงชะตากรรมของตัวเองไว้ ในนิราศภูเขาทองตอนหนึ่ง นักเลงกลอนชั้นหลังอ่านแล้วให้รู้สึกได้ถึงความ “วังเวง” ของท่านในยาม “ไร้ที่ซึ่งจะพึ่งพา” กลอนเต็มๆท่านว่าไว้อย่างนี้ “ถึงหน้าวังดังหนึ่งใจจะขาด/คิดถึงบาทบพิตรอดิศร/โอ้ผ่านเกล้าฯ เจ้าพระคุณของสุนทร/แต่ปางก่อนเคยเฝ้าทุกเข้าเย็น/พระนิพพานปานประหนึ่งศรีษะขาด/ด้วยไร้ญาติยากแค้นถึงแสนเข็ญ/ทั้งโรคซ้ำกรรมซัดวิยัติเป็น/ไม่เล็งเห็นที่ซึ่งจะพึ่งพา...”
คิดถึงกลอนในนิราศภูเขาทองของท่านสุนทรภู่ท่อนนี้แล้ว หลายใครบอกว่าให้วูบคิดถึงนายกฯลุงตู่ของเรายามนี้ขึ้นมาตะหงิดๆพิกล
โดยเฉพาะวรรค “ทั้งโรคซ้ำกรรมซัดวิบัติเป็น” !
ก็รู้อยู่หรอกว่านายกฯลุงตู่ของเรานั้นมี “ที่พึ่งพาเยอะ” อย่างน้อย “พี่ใหญ่” คนที่หอบหิ้วกันมาแต่ปีมะโว้ที่ชื่อ “ป.” ท่านนั้นก็เป็นที่พึ่งได้แน่ แม้ว่าตอนนี้บรรดาชาว “พันธมิตร” (ที่ผู้นำขบวนอย่างท่าน “สนธิ ลิ้มฯ” ต้องเข้าไปสงบสติในที่คุมขังเสียแล้วเพราะ “กรรมเก่า” ตามทัน?)จะหมายหัวเอาไว้แล้ว ในฐานะที่อาจจะเกี่ยวพันกับคนที่ดูแลกรมตำรวจยุคยิงระเบิดแก๊สน้ำตาสลายการชุมนุมของพวกเขาจนมีคนบาดเจ็บล้มตายกันไปไม่น้อยอย่างที่รู้ๆกัน
นอกจากคำตัดสินศาลให้ยกฟ้องคดีสลายขบวนพันธมิตร(ที่ทำให้นายกฯชื่อสมชายฯคนเมืองฉวางพลอยหลุดคดีไปด้วยนั่นแหละ) ที่ทำให้นายกฯลุงตู่ของเราเกิดศัตรูโดยฉับพลันขึ้นไม่น้อยแล้ว ปัญหารูปธรรมที่สุมรุมรุกเข้ามาสู่ประเทศไทยยามนี้แบบที่ยากจะแก้ตกก็เพิ่มขึ้นเป็นพะเรอ
เอาแค่สัก 2 เรื่อง ก็หนาหนักจนเกินใครจะช่วยแบกซะละมั้ง!
นั่นคือเรื่องความฝืดเคืองยากจนไม่มีเงินใช้ของราษฎรทั่วไปที่ยืดเยื้อมายาวนานเป็นปีสองปีเข้าแล้ว โดยเฉพาะเรื่องของพี่น้องเกษตรกรทั้งหลาย ทั้งชาวสวนยางสวนปาล์มที่ปักษ์ใต้(ที่เคยเชียร์นายกฯลุงตู่แบบสุดจิตสุดใจมาก่อน) ชาวนาภาคกลาง ชาวไร่กะเทียมลำใยภาคเหนือ ชาวไร่มันและอื่นๆในภาคอีสาน ฯลฯ
แล้วเรื่องน้ำท่วมที่สาหัสสากรรจ์ในภาคอีสานอีกละ?
ก็รู้ๆกันอยู่ว่าภาคอีสานนั้นเป็นถิ่นของใคร มีใครสถิตแน่นอยู่ในหัวใจบรรดา “แก่นแกน” หัวคะแนนทั้งหลาย น้ำท่วมคราวนี้หนักหนาสาหัสนัก ดูเหมือนจะหนักกว่าปีที่ท่วมกรุงเทพฯตอนคุณยิ่งลักษ์แห่งพรรคเพื่อไทยจะขึ้นมาครองตำแหน่งนายกรัฐมนตรีคนสวยคนแรกแห่งประเทศไทยแทนพี่ชายผู้นิราศเสียด้วยซ้ำ
แล้วท่าทีแบบทหารหาญของนายกฯลุงตู่เราก็ห้าวๆ ไม่สวีทเหมือนนายกฯสาวงามคนนั้นอยู่แล้ว การถูกกระทบความรู้สึกของชาวบ้านที่ตกอยู่ในภาวะสิ้นเนื้อประดาตัวจากน้ำท่วมจึงเปราะบางยิ่งนัก
อย่างนี้เองที่เรียกว่าเกิดอาการ “เหมือนโรคซ้ำกรรมซัดวิบัติเป็น” อย่างที่ท่านสุนทรภู่เคยเขียนกลอนบอกไว้ !
หลายใครเริ่มเล่นพนัน(ตามสิสัยไทย?)กันแล้ว ว่าคำสั่งศาลกรณีนายกฯยิ่งลักษณ์เรื่องคดีจำนำข้าว
ที่ตัวเลขกำหนดเป็นวันที่ 25 สิงหาคม 2560 นี้จะเป็นอย่างไร?บ้างก็เล่นเสมอ บ้างก็ให้แต้มต่อเรื่องยกฟ้อง บ้างก็ว่าคุณยิ่งลักษณ์ต้องโดนอยู่แล้ว จะให้ “เสียของ” เหมือนเมื่อครั้งการรัฐประหาร “อาบังสนธิฯ” ครั้งนั้นได้อย่างไรกันละ !
นี่แหละที่เรียกว่าโรคซ้ำกรรมซัดของจริง !
ใครหนอจะเป็น “ที่พึ่งพา” ของนายกฯลุงตู่เราหนนี้?!!!