ปฏิรูปการดูแลสภาพแวดล้อม เพื่ออนาคต

เศรษฐกิจประเทศไทยเข้มแข็งใหญ่โต เพราะขนาดมีการโกงกินคอร์รัปชันกันหนักหน่วงขนาดนี้ สังคมก็ยังมีความเจริญทางวัตถุได้ ลองนึกดูว่าถ้าสังคมไทยไม่มีการดกงกินคอร์รัปชันกันหนัก ประเทศไทยจะเข้มแข็งเพียงใด ขณะนี้ยุทธศาสตร์สำหรับอนาคตที่รัฐคาดหวังคือ สร้างประเทศไทยยุค 4.0 ขยายอุตสาหกรรมยุค 4.0 รูปธรรมโซนแรกก็คือเขตเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออก ที่จะดึงทุนข้ามชาติเข้ามาลงทุนตั้งนิคมอุตสาหกรรมเทคโลยีสูงในภาคตะวันออกของไทย ใช้ประโยชน์จากระเบียงเศรษฐกิจตะวันออก-ตะวันตก ท่าเรือแหลมฉบังกับท่าเรือทวายในเมียนมาร์ อีกภาคส่วนหนึ่งที่คาดหวังว่าจะเป็นแหล่งรายสำคัญในอนาคตคือการท่องเที่ยว รัฐกำลังผลักดันโครงการนิคมอุตสาหกรรมภาคตะวันออกและส่งเสริมการท่องเที่ยวอย่างเต็มที่ ซึ่งจำเป็นต้องสร้างสาธารณูปโภคเพิ่มเติมอีกมาก ต้องสร้างระบบโลจิสติคส์ให้สะดวกและทันสมัย สิ่งเหล่านี้รัฐไม่หลงลืมแน่นอน แต่ก็มีเรื่องสำคัญอีกเรื่องหนึ่งที่ทั้งภาครับและนักธุรกิจเอกชนอาจมองข้ามความสำคัญไป นั่นคือเรื่อง “สภาพแวดล้อม” ในประเทศไทย ตามโครงการที่เสนอไว้ พื้นที่อุตสาหกรรมในภาคตะวันออกจะต้องขยายตัวมากกว่าปัจจุบันเป็นเท่าตัว หรือน่าจะมากกว่านั้นอีก พื้นที่รองรับโรงงานและโครงสร้างพื้นฐานสาธารณูปโภคนั้นคงรองรับได้ แต่ที่น่าห่วงคือ “แหล่งน้ำ” เรามีแหล่งน้ำพอเพียงที่จะสนองโรงงานอุตสาหกรรมที่จะเพิ่มมากขึ้นอีกมากมายหรือไม่ ? เราเชื่อว่าหน่วยงานของรัฐจะหาตัวเลขจากสถิติในอดีตมาอธิบายสังค มได้ว่า ในภาคตะวันออกมีแหล่งเก็บกักน้ำพอเพียงสำหรับอุตสาหกรรมที่จะขยายตัว แต่ก็อย่าลืมว่า เราสั่งฟ้าฝนไม่ได้ ผู้คนอาจจะลืมไปแล้วว่า วิกฤตภัยแล้งปี 2548 สร้างความระทมทุกข์ให้คนภาคตะวันออก โดยเฉพาะชาวระยองและชลบุรีมากเพียงใด ? ประเทศไทยโดยองค์รวมแล้ว เสี่ยงที่เกิดภัยแล้งทุกปี ปัญหาสภาพแวดล้อมโดยองค์รวมในประเทศไทยน่าเป็นห่วงอย่างยิ่ง ดังนั้นมาตรการแรกที่รัฐจะต้องทำอันดับแรก ปฏิรูปการจัดการสภาพแวดล้อม ต้องฟื้นฟูป่าไม้ สร้างแหล่งกักเก็บน้ำให้มากขึ้น จึงจะสามารถขยายอุตสาหกรรมได้ ในภาคส่วนการท่องเที่ยวนั้น เรื่องสภาพแวดล้อมยิ่งสำคัญที่สุด เพราะปัจจัยดึงดูดนักท่องเที่ยวปัจจัยสำคัญคือความงดงาม ความสงบ ความแปลกตา ของแหล่งท่องเที่ยว ซึ่งธรรมชาติได้สร้างไว้ หากเราขยายการท่องเที่ยวจนเกินอัตราที่ธรรมชาติจะรองรับไหว แหล่งท่องเที่ยวนั้นก็จะเสื่อมมนต์เสน่ห์ การขยายการท่องเที่ยวจึงมีข้อจำกัด ไม่ใช่จะขยายให้เพิ่มได้ไม่รู้จบสิ้น ขณะนี้ เราก็ใช้ธรรมชาติของแหล่งท่องเที่ยวไทยอย่างหนักเกินกำลังธรรมชาติจะรักษาฟื้นฟูตัวเองอยู่แล้ว ถ้ายังจะขยายให้คนเข้าไปเที่ยวมากขึ้นอีก ก็จะเป็นการ “ฆ่าห่านเอาไข่ทองคำในท้อง” ได้ทองคำก้อนเดียวแล้วจบสิ้นอนาคตกัน ยุทธศาสตร์ฟื้นฟูอนุรักษ์พัฒนาสภาพแวดล้อมอย่างถุกต้องเหมาะสม จึงสำคัญ ต้องรีบทำเป้นอันดับแรก ก่อนโรงงานอุตสาหกรรมและรีสอร์ทโรงแรม