ทางด่วนการศึกษา...หลงทาง

เปลี่ยนรัฐมนตรีกระทรวงศึกษาธิการบ่อย ๆ การศึกษาไทยยิ่ง เป๋ รมต.ศึกษาฯ คนใหม่ ท่านก็ต้องหาประเด็นใหม่ ๆ ให้เป็นข่าว แต่ถ้ายุทธศาสตร์การศึกษาเปลี่ยนแปลงกันอยู่เรื่อย ไม่ต่อเนื่อง การศึกษาไทยก็คงย่ำเท้าซอยอยู่กับที่ต่อไป อุตส่าห์ตั้งหลักสูตรบ่มเพาะครูในมหาวิทยาลัยถึงห้าปี แต่ก็มาหันเปลี่ยนทิศทางเสียอีกแล้ว ! “การศึกษา” จะบรรลุผลสำเร็จตามที่คาดหวังไว้นั้นหรือไม่ ขึ้นกับปัจจัยหลาย ๆ อย่าง อย่างหนึ่งคือ “การจัดการศึกษา” ระบบการศึกษาไทยปัจจุบันเหมือนทางด่วนซุปเปอร์ไฮเวย์ คือถ้าขับขึ้นไปแล้ว ต้องมุ่งไปสู่จุดเดียว คือเอาใบปริญญา การศึกษาควรเหมือนถนนที่มีทางแยกออกมาก ๆ คือมีทางเลือกในการศึกษาหลายทางไม่ใช่จะต้องบ้าปริญญาทางเดียว ระบบการศึกษาของเมืองไทยในขณะนี้ก็เป็นไปในทางที่จะผลิตแต่ผู้มีปริญญาเท่านั้นไม่คำนึงถึงการผลิตเกษตรกรผู้มีการศึกษา คนงานอุตสาหกรรมผู้มีการศึกษา หรือราษฎรธรรมดาสามัญผู้มีการศึกษาเลยพูดอย่างง่ายที่สุดและตรงที่สุดก็คือ มหาวิทยาลัยทุกแห่งในเมืองไทยขณะนี้ มุ่งหน้าแต่จะผลิตข้าราชการหรือผู้ที่จะออกมามีอำนาจเหนือราษฎรไทยเท่านั้น ระบบการศึกษาของเมืองไทยตั้งแต่ประถมต้นขึ้นมานั้น เปรียบเสมือนทางหลวงซูเปอร์ไฮเวย์ชั้นที่หนึ่งซึ่งตัดตรงไปยังจุดเดียวเท่านั้น ถึงแม้ว่าทางหลวงนั้นจะเป็นระยะไกลก็ไม่มีทางแยกไปที่ใดในระหว่างทางเลย เพราะฉะนั้นผู้ใดที่หลุดเข้าไปในทางหลวงนี้แล้ว ถ้าไม่ตกถนนตายไปเสียก่อน ก็จะต้องไปถึงจุดที่หมายปลายทางอันเดียวกันเท่านั้น คือการศึกษาขั้นมหาวิทยาลัยและปริญญา เด็กที่เข้าเรียนชั้นประถมต้นทุกคนจะต้องมีการศึกษาขั้นมหาวิทยาลัยและปริญญาเป็นจุดหมายปลายทาง ต่อมาเมื่อเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นกับตนจึงจะแลเห็นความจริงขั้นปรมัตถ์ว่า อนาคตของคนนั้นมิได้ขึ้นอยู่กับปริญญาบัตร ซึ่งเป็นกระดาแผ่นเดียวเท่านั้น วัตถุประสงค์แห่งการศึกษาตามที่ควรจะเป็นนั้น ยังไม่มีผู้ใดเข้าใจจะแจ้ง คนยังคงเข้าเรียนหนังสือกันด้วยวัตถุประสงค์เดิม เพื่อจะได้รับปริญญา เข้ารับราชการในตำแหน่งสูง ๆ เป็นเจ้าคนนายคนต่อไป ปัญหาเศรษฐกิจและสังคมของเมืองไทยนั้น เมื่อรวบยอดแล้วก็มาลงอยู่ที่การศึกษานี่แหละ