ดนตรี / วรรณากร
นอราห์ โจนส์ ในวันนี้ไม่ใช่ สาวน้อยวัย 23 ปีที่โด่งดังขึ้นมาด้วยเพลงหวาน ๆ อย่าง “Come Away With Me” หรือ “Don’t Know Why” อีกต่อไปแล้ว
Visions เป็นอัลบั้มชุดที่ 9 และอัลบั้มล่าสุดของเธอ ซึ่งทิ้งช่วงจากงานชุดที่แล้ว (Pick Me Up Off The Floor) ถึง 4 ปี (ไม่รวมผลงานเพลงคริสต์มาสชุด I Dream Of Christmas)
โจนส์ ให้สัมภาษณ์ว่า แนวคิดในการทำเพลงชุดนี้ส่วนใหญ่มักจะเกิดขึ้นช่วงกลางดึกหรือช่วงก่อนที่เธอจะหลับ และนั่นคือเหตุผลที่เธอตั้งชื่ออัลบั้มนี้ว่า Visions
ด้วยเหตุนี้จึงเข้าใจได้ว่า ทำไมในบางเพลงของเธอจึงมีอารมณ์หลอนของยามดึกที่วังเวง หรือดูมีความผิดเพี้ยนนิด ๆ คล้ายภาพฝันที่บิดเบี้ยว
นอกจากนี้ ศิลปินสาววัย 45 ปียังเล่าว่าเธอสร้างเพลงส่วนใหญ่ของอัลบั้มนี้จากเปียโนหรือกีตาร์ โดยมีโปรดิวเซอร์ของเธอ - ลีออน มิเชลส์ เล่นกลองให้เธอ ซึ่งเป็นเหตุผลที่ทำให้เพลงของเธอชุดนี้มีความดิบในแง่ที่ว่า โจนส์ ไม่ใส่ใจที่จะทำให้มันประณีต ไร้ที่ติ เธออยากให้ Visions เหมือนเพลงที่ทำกันเองในบ้านและเต็มไปด้วยจิตวิญญาณ ด้วยการจับอารมณ์
“ณ เวลานั้น” ระหว่างสร้างเพลงเอาไว้
ในภาพรวมของ Visions นั้นเหมือนอาหารรสหวานซ่อนขม แม้จะมีเพลงที่สดใสและอ่อนหวาน (“I Just Wanna Dance”, “Running”, “Paradise”, “On My Way”, “Alone With My Thoughts”) แต่ก็มีเพลงที่เผยมุมเศร้า และมืดหม่น (“Queen Of The Sea”, “Swept Up In The Night”, “Visions”)
ส่วนภาคดนตรีนั้นคือการผสมผสานระหว่างคันทรี่ย์, โฟล์ค, แจสส์ และสาดสีสันของเพลงป็อป-โซลจากรุ่นทศวรรษ 1960-1970 เข้าไป ทั้งเสียงร้องและการมิกซ์เสียงเหมือนต้องการใช้บรรยากาศย้อนอดีต ทำให้ Visions เป็นอัลบั้มป็อปเรโทรกลาย ๆ
คุณสมบัติความเป็นป็อปที่ปะปนอยู่ในเพลงไม่น้อย ทำให้เพลงของอัลบั้ม Visions ไม่ได้ฟังยากนัก แต่จะสามารถดึงดูดใจนักฟังรุ่นนี้ได้หรือไม่ ยังเป็นที่น่าสงสัย
ปัญหาของ Visions คือมันเต็มไปด้วยเพลงที่ดี แต่ขณะเดียวกัน หลายเพลงก็ไม่ได้มีความน่าสนใจมากพอในแง่ของคนฟัง ดังนั้น แม้ Visions จะเป็นผลงานที่คนทำรู้สึกอิ่มเอม แต่กลับสร้างความรู้สึกแบบเดียวกันนั้นให้คนฟังไม่ได้เต็มร้อย ซึ่งนับว่าน่าเสียดายอย่างยิ่ง
ขอบคุณภาพจาก http://www.facebook.com/norahjones